Εν αναμονή του χαρμόσυνου νέου... ένα μήνυμα-μαρτυρία τη Μεγάλη Παρασκευή από την ΑΘΠ, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Κων/πόλεως Βαρθολομαίο τον Α΄, από την Ίμβρο, τη γενέτειρά του, όπου χοροστατεί όλες τις ημέρες αυτές- πρώτη φορά (πηγή) :
« … καμμιά ημέρα του εκκλησιαστικού έτους δεν ταιριάζει τόσο πολύ στη Μητέρα
Εκκλησία μας της Κωνσταντινουπόλεως τους τελευταίους αιώνες. Και καμμιά δεν
εκφράζει τόσο όμορφα την "Πονεμένη Ρωμιοσύνη", όπως ωνόμαζε το Γένος
μας ο Φώτης Κόντογλου, όσο η Μεγάλη Παρασκευή... Ακριβώς το ίδιο
συμβαίνει και με την αγαπημένη μας Ίμβρο. Είναι η δική μας ημέρα. Το γιατί, το
ξέρετε!...
...Αν άλλες χριστιανικές παραδόσεις έχουν ενθουσιαστικές τάσεις και
καλλιεργούν μια ψεύτικη συνεχή ευφορία, οι Ορθόδοξοι, και ιδιαίτερα εμείς,
κινούμαστε υπομονετικά από τον Κήπο της Γεσθημανής, τον κήπο της αγωνίας, μέχρι
τον Γολγοθά, τον Κρανίου Τόπο, μαζί με τον Πονεμένο, τον Ταπεινωμένο, τον
Βασανισμένο, τον Εσταυρωμένο Κύριό μας. Βαστάζομε τον Σταυρό Του και τον σταυρό
μας. Περιφέρομε την ταπείνωση και την υπομονή Του, προσδοκώντας την Ανάστασι.
Γιατί, ναι! Θάρθη και η Ανάστασις! Είμαστε βέβαιοι πως θάρθη η Ανάστασις! Το
σκοτάδι της Μεγάλης Παρασκευής που εκράτησε "από ώρας έκτης έως ώρας
ενάτης", δηλ. από τις δώδεκα το μεσημέρι ως τις τρεις το απόγευμα…
...Τα χαράματα της Κυριακής ως ωραίος
πολύφωτος ήλιος θα ανατείλη ολόλαμπρος ο Αναστάς Χριστός από τον δανεικό Τάφο,
στον οποίο Τον είχε κηδέψει ο Ιωσήφ! Σταυρός και Ανάστασις είναι πολύ κοντά.
Δίπλα-δίπλα!
...Έτσι λοιπόν, εμείς ζούμε καθημερινώς το μυστήριο του Σταυρού, αλλά επ’
ελπίδι Αναστάσεως. Τόσο στην προσωπική μας ζωή και πορεία ως πιστών Χριστιανών,
όσο και στην ιστορική πορεία της Εκκλησίας μας και του Γένους μας! Γι’ αυτό και
λέμε πάντοτε: «Τον Σταυρόν Σου προσκυνούμεν, Δέσποτα, και την αγίαν Σου
Ανάστασιν δοξάζομεν»!
...Δεν ξανάγινε και ούτε είναι
εύκολο να ξαναγίνη, Οικουμενικός Πατριάρχης να χοροστατήση τέτοιες μεγάλες
ημέρες στην Ίμβρο. Όμως το ήθελα πολύ, για να σας δείξω πόσο αγαπώ την Ίμβρο
και τους Ιμβρίους. Για να σας δείξω πως δεν ελησμόνησα το ταπεινό μου ξεκίνημα
από αυτό το φτωχό και μαρτυρικό νησί. "Ποτέ σου να μη λησμονής τα κάτω
σκαλοπάτια γιατί σ αὐτὰ πρωτοπατείς και βγαίνεις στα παλάτια"! Και
ακόμη για να σας βεβαιώσω ότι στη σταυρική σας πορεία είμαι πάντοτε μαζί σας.
Κυρηναίος της Μεγάλης Εκκλησίας, Κυρηναίος του Γένους, Κυρηναίος και της
Ίμβρου. Και δεν θα δώσω ύπνο στα μάτια μου ώσπου να σας δω στηριγμένους,
παρηγορημένους, λουσμένους στο φως και στη χαρά της Αναστάσεως!».
Αμήν... για τον απανταχού ελληνισμό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου