Τελευταία ημέρα μαθημάτων...

       ...για φέτος, μιας και αύριο έχουν προγραμματιστεί εκδηλώσεις, αγώνες και παρουσίαση προγραμμάτων και μεθαύριο γνωστοποιείται το πρόγραμμα των εξετάσεων. Τελευταίες επισημάνσεις στα μαθήματα, οδηγίες για τις εξετάσεις, μικρολεπτομέρειες και ο απαραίτητος αποχαιρετισμός. Κάθε φορά μιλώ με κεκαλυμμένη συγκίνηση, ευχαριστώ τα παιδιά για τη συνεργασία και τους εύχομαι καλή προκοπή και συνέχεια. Με τα φετινά παιδιά κάναμε αρκετά πράγματα-μπορούσαμε και περισσότερα, βέβαια... Υπήρξα αυστηρή και ενίοτε οξεία, αλλά καταφέραμε να ολοκληρώσουμε την ύλη μας, να θίξουμε αρκετά ζητήματα, να συνεργαστούμε. Υπήρξαν όλα αξιοπρεπέστατα, γλυκύτατα και ανταποκρίθηκαν σε ό,τι τους ανέθεσα, όσο μπορούσε το καθένα. Μερικές από τις προσεχείς αναρτήσεις θα αφιερωθούν σε κάποιες από τις δραστηριότητές μας. Από καρδιάς, πάντως, καλή επιτυχία στις εξετάσεις και στη ζωή τους...Ε, τα καμαρώνω...

Χ. Μποκόρος, Χέρια 2000. (Τις φλόγες, τα μυαλουδάκια, τις ψυχές που είχαμε φέτος στα χέρια μας ελπίζουμε να μη "σβήσαμε" !)

       Αποφάσισα προς το τελος της χρονιάς να ζητήσω από μερικά τμήματα μια αποτίμηση της φετινής  τους εμπειρίας στο γυμνάσιο, αφού υπήρξε η πρώτη τους χρονιά στο νέο σχολικό περιβάλλον. Είχαν συντάξει μια έκθεση στην αρχή της χρονιάς για τις πρώτες τους εντυπώσεις και θα είχε ενδιαφέρον να δει κανείς την εξέλιξη της σκέψης και των συναισθημάτων τους μετά από μια ολόκληρη σχολική χρονιά. Το αποτέλεσμα αποτέλεσε έκπληξη μεγαλύτερη από αυτή που ανέμενα… το θέμα αφορά άμεσα τα παιδιά που με αφοπλιστική ειλικρίνεια- στα όρια της αφέλειας μερικά- τοποθετήθηκαν με την ωριμότητα που απέκτησαν μέσα σε αυτούς τους μήνες. Το αντιλήφθηκαν και τα ίδια ακούγοντας μερικά από τα κείμενά τους… Όποιο παιδί θέλει μπορεί να αναρτήσει ως σχόλιο κάτι από την αποτίμησή του (αν και διστάζουν...). Θα το καθιερώσω ως πρακτική (αυτοσυνειδησίας).

         Η χρονιά υπήρξε αρκετά κουραστική για πολλούς λόγους-επαγγελματικούς και προσωπικούς. Νιώθω ανακούφιση και προσδοκώ οι διακοπές (μετά τις εξετάσεις, τις επιτηρήσεις "επιταγμένων", τα διορθώματα...) να μας ανανεώσουν. Πόσο εύστοχα κάποιος είχε διατυπώσει την άποψη ότι οι "διακοπές" των καθηγητών είναι αναρρωτικές ουσιαστικά! Βέβαια, όπως σχολίασαν κάποιες πολύ ώριμα σκεπτόμενες μαθήτριες, η χρονιά μάλλον γρήγορα πέρασε. Πού να ήξεραν ότι προϊόντος του χρόνου, ο χρόνος ο ίδιος φαίνεται να κυλά, να χάνεται μέσα από τις χούφτες μας πιο γρήγορα από τον άμμο της θαλάσσης...

Κι ένα κάπως μελαγχολικό ποίημα του Κ. Π. Καβάφη σχετικό : 

Κεριά 
 (1893-1899)

Του μέλλοντος οι μέρες στέκοντ' εμπροστά μας
σα μιά σειρά κεράκια αναμένα -
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.

Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λιωμένα, και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

 

Χ. Μποκόρος, Κεριά

      Αυτά τα κεράκια τ΄ αναμμένα του μέλλοντος (διερμηνεύοντας κάπως αυθαίρετα τον ποιητή), ας είναι φωτεινά στη ζωή τους όσο το δυνατόν περισσότερο... 
     Αγαπημένα μου παιδιά, καλή πρόοδο, καλή συνέχεια…