Χριστούγεννα με τον Α. Παπαδιαμάντη

 Με τα διηγήματά του

Χριστούγεννα με τον Α. Παπαδιαμάντη

Καλά Χριστούγεννα

Ίδιες ευχές και φέτος - ας ευχηθούμε φέτος όλες οι ευχές να πραγματοποιηθούν !

έργο του αγαπημένου δασκάλου Γ. Κόρδη

*

Και για τον ερχομό του νέου έτους :

Από την εξαίρετη έκθεση για τον Φ. Κόντογλου (1895-1965)
στο ΒΧΜ, 120 χρόνια από τη γέννηση, 50 από το θάνατό του

Φ. Κόντογλου, Το βλογημένο μαντρί

α' μέρος & β' μέρος

(σε ανάγνωση Ά. Συνοδινού)

12ος ή 10ος ;

Δεκέμβριος : ο 12ος μήνας του ημερολογίου μας, έστω και αν το όνομά του σημαίνει 10ος ! 

*

Ο ύπνος είναι βαρύς τα πρωινά του Δεκέμβρη...

(Γ. Σεφέρη, Τυφλός, Δεκέμβριος 1945) 

Έστω κι αν ο μήνας ξεκίνησε φωτεινός...

*

Κι ένα τραγούδι από το "Καλαντάρι" των Η. Κατσούλη-Π. Θαλασσινού : 

"Δόξα Δεκέμβρη μήνα"

Νέος μήνας Νοέμβριος

 Δύσκολη πρωτομηνιά, κρύα 

- ας ελπίσουμε ότι όλα θα πάνε και κυρίως θα κλείσουν καλύτερα. Ίδωμεν...

*

Τα Χειρόγραφα του Φθινοπώρου 

 Τάσου Λειβαδίτη

(Άνεμος του Νοεμβρίου) 

 

Α, πόσα γράμματα, πόσα ποιήματα

που τα πήρε ο άνεμος του Νοεμβρίου. Κι αν έχασα τη ζωή μου

την έχασα για πράγματα ασήμαντα: μια λέξη ή ένα κλειδί, ένα

χτες ή ένα αύριο…

Καλό μήνα Οκτώβριο

από το κλεινόν άστυ...

Με ποιητικό λόγο :

"...Τώρα που τέλειωσε το καλοκαίρι, τώρα που μπαίνει ο μην Οκτώβρης, σαν αυτοκράτωρ με πορφύρα, και πέφτουν οι βροχές του φθινοπώρου, και αντηχούν επάνω από τις στέγες οι κυλιόμενες βροντές των αεροπλάνων, και αναπνέω τις μυρουδιές της μουσκεμένης γης, σκεπτόμενος..."

(Α. Εμπειρίκος, Οκτάνα)

Και ένα τραγούδι :

ο Οκτώβρης σημαία στα μπαλκόνια

 (Ηλία Κατσούλη, Παντελή Θαλασσινού)

Σεπτέμβριος 2015

Μήνας πρωτοχρονιάς :  ακαδημαϊκού, άρα και σχολικού, και εκκλησιαστικού έτους.

Νέα αρχή στα παλιά "λημέρια", προετοιμασία για το σχολείο.

Επέτειος εξήντα χρόνων των " Σεπτεμβριανών", της ελληνικής νύχτας των κρυστάλλων.

       Απόγευμα 6ης - ξημερώματα 7ης Σεπτεμβρίου 1955 : 60 χρόνια από το οργανωμένο κρατικά πογκρόμ εναντίον της ελληνικής (κατά κύριο λόγο και δευτερευόντως και άλλων) μειονότητας της Κωνσταντινούπολης (και της Σμύρνης) με αφορμή μια άλλη πληγή, το Κυπριακό. Οι λεηλασίες του κατευθυνόμενου όχλου, η πολύμορφη κακοποίηση πολλών ομογενών (ενδεικτικά 400 περίπου -αδήλωτοι οι περισσότεροι -βιασμοί σύμφωνα με την Dilek Güven), καταστροφές περιουσιών, οικιών, ναών , νεκροταφείων... (νεκροί : 37). Αφίσα της τρέχουσας έκθεσης στην Αθήνα (με πρωτοσέλιδα εφημερίδων τουρκικών, ελληνικών και φυσικά... αγγλικών...).

τελευταίος μήνας

... της ακαδημαϊκής χρονιάς. Τέλος, αναμονή "νέας" αρχής.

Ανάσες του δάσους, διαψεύσεις, ανασύνταξη δυνάμεων.

Αγαπημένο τραγούδι (Αύγουστος, Ν. Παπάζογλου).

ήδη το φθινόπωρο στέλνει τα μηνύματά του

Καλά τελειώματα στο μήνα αυτό.

41 χρόνια...

Ξημερώματα Σαββάτου τότε, παραλία "Πέντε μίλι", Κερύνεια...

Αττίλας Ι

άποψη της ευρύτερης περιοχής Κερύνειας από το κάστρο Α. Ιλαρίωνα

Είναι δύσκολο να πιστέψω

πως μας τους έφερε η θάλασσα της Κερύνειας [...]

Ανασήκωσε την πλάτη κι απόσεισέ τους Πενταδάκτυλέ μου...

(Κ. Μόντης)

Απόβαση...

*

Μόνο που δεν τους έφερε μόνο η θάλασσα και τα βουνά τι να κάνουν...

Στο βουνό των Κενταύρων...

Πάντα τα καλύτερα διαβάσματα γίνονται ώρες πολλές δίπλα στη θαλασσινή αύρα και τον ιαματικό ρόχθο των κυμάτων ως υπόκρουση. Πάντα βρίσκονται σημεία ταύτισης- πόσο καίρια (σχεδόν μεταφυσικά) πέφτουν στα χέρια μας τα κατάλληλα αναγνώσματα την κατάλληλη στιγμή! Ad hoc ανάγνωση; Μπορεί… χτυπά πολλές εσωτερικές χορδές τόσο από το παρελθόν - μακρινές, ανόητες ίσως θύμησες- όσο και αναφορικά με τα τρέχοντα.

*

       Ένα επικό ογκώδες μυθιστόρημα- μωσαϊκό του 17^ου αιώνα για την ιστορία, την επιστήμη, τον κόσμο από έναν αγαπημένο μου συγγραφέα. Ισίδωρος Ζουργός, "Σκηνές από τον βίο του Ματίας Αλμοσίνο" (2014) : έργο που περίμενα εναγωνίως να πέσει στα χέρια μου, που στην αρχή είδα με μάτι διστακτικό, ωστόσο με κατέκτησε: οι 776 σελίδες του διαβάστηκαν μέσα σε τέσσερεις μέρες (σχόλης και θάλασσας), δεν το άφησα λεπτό. Η οθωμανική (και σεφαραδίτικη) Θεσσαλονίκη, η Ελβετία, ο Ρήνος, η Ολλανδία, το Τζάντε, η Μόσχα, τα λιμάνια, οι θάλασσες, τα ποτάμια, ο Βεζάλιους, ο Νεύτων, η Κωνσταντίνου Πόλις, οι θρησκείες, οι γλώσσες, τρούλλοι, μιναρέδες, η Βενετία, το Λονδίνο,  η οσμή και η τοπογραφία, το Ιάσιο, οι ζωές, οι θάνατοι, οι σχέσεις, η μελαγχολία, το χάρισμα, οι αντιφάσεις, οι ταυτότητες, η ιστορία, η πτώση της Κάντιας (όλης της Κρήτης), οι ψευτομεσσίες, οι γέροντες, οι ραβίνοι, οι δερβίσηδες, οι μοναχοί, τα ιστορικά πρόσωπα, το Φλαγγίνειο, ο Νικούσιος, οι Μαυροκορδάτοι, το Φανάρι, η Πάντοβα, η ιατρική, η δεισιδαιμονία, το Άγιον Όρος, η περιπέτεια…

*

Όλα ψηφίδες της μεγάλης εικόνας του 17^ου αιώνα. Και τα στιγμιότυπα, οι σκέψεις, η πορεία ενός ανθρώπου-φανταστικού ήρωα (με ελάχιστη υπερβολή ίσως- κάτι καταλογίζω στο Ζουργό, έναν συγγραφέα από τη στόφα του μεγάλου λογοτέχνη…).

Επιλεγμένα σπαράγματα:

σ. 25: τα χέρια πρέπει πάντα να δουλεύουν για να μη γίνεται η γλώσσα αλαζονική βασίλισσα. Γλώσσα ίσον νους- ο νους μοναχός του είναι ο ίδιος ο διάβολος. / Αυτός  (ο θεός) ήρθε και με βρήκε. Θεός είναι ο άλλος άνθρωπος, ο κάθε άλλος.  Αν δεν του απλώσεις το χέρι, έρχεται και σε βρίσκει ο διάβολος.

σ. 26: Ο ταξιδιώτης είναι το πιο μοναχικό πλάσμα στον κόσμο. / Ήμουν πούπουλο σ’ ένα ανεμοσούρι. 

σ. 37: Κάθε τόπος λες και φοράει μια ψηλή μπότα και με κλωτσάει 

 σ. 73: Έμοιαζαν κυνηγημένοι, όμως δεν ερχόταν ξοπίσω τους κανείς- έμοιαζαν βιαστικοί, αλλά δεν είχαν πού να πάνε

σ. 207: Καμιά φορά αισθάνομαι πως τίποτε δεν έχει αξία να δημιουργείς σ’ αυτόν τον τόπο

σ. 231: Είσαι ορνίθι του Θεού που πετάς εδώ κι εκεί σ’ όλον τον κόσμο… ο Θεός σού δίνει τα ψίχουλα και την ανάσα. Να έχεις υπομονή κι εμπιστοσύνη.

 σ. 286: Είμαι τόσο προβλέψιμος, λοιπόν;

σ. 294: Οι άνθρωποι δεν είναι σαν τα λίμπρα… έχουν σπηλιές και χαράδρες...

 σ. 313: Και ψυχή κρίνο, μόνο που είναι πατημένο

 σ. 387: Συγνώμη, αγαπητοί φίλοι, που δεν κράτησα όπως έπρεπε τη γη πάνω στους ώμους μου, δεν θα το ξανακάνω

σ. 388: Ρωτήστε το πηγάδι του εαυτού σας γιατί ο κάθε κουβάς που πέφτει μέσα σας χτυπάει πάνω σε πέτρες και ανασηκώνεται στεγνός

σ. 393: Έμαθα να επιβιώνω μόνος μου, να ζω με τους ίσκιους μου, κι είναι δύσκολο να ξεμάθω / έχεις όλες αυτές τις ικανότητες που χαρακτηρίζουν τους εκλεκτούς, τους φωτισμένους, αυτούς που είναι υποχείρια μιας δημιουργικής ορμής, αυτούς που είναι καταδικασμένοι να ξεχωρίσουν. 
 σ. 417: Η γιορτή τελειώνει για μένα σιγά σιγά, ακούω ήδη να μαζεύουν τα πιάτα από το τραπέζι

/  η ψυχή του ανθρώπου δεν είναι άμμος για να σβήνεται η γραφή της με τον πρώτο αέρα…

σ.450: Κάθε φορά που ένιωθε πως τα ρούχα της μοίρας του ήταν λάθος νούμερο και δεν τον χωρούσαν, έβγαινε να περπατήσει στις ερημιές.

σ. 468: Προσποιούνταν πως όλα εκείνα που άκουγε τον ενδιέφεραν… προτιμούσε τη μοναξιά ανάμεσά τους, μέσα στις κουβέντες τους.

σ. 468 : Τι σόι άνθρωπος είσ’ εσύ; Εύθικτος κι ευαίσθητος. Ακόμα και των πουλιών τα κελαηδήματα αφήνουν πάνω σου χαραγματιές…

σ. 469 : όταν ακούω να πηγαίνει η ζωή μου από στόμα σε στόμα , παιχνίδι στους αργόσχολους, παίρνω φωτιά.

σ. 477: Οι παγάνες της μοίρας του / το κάθε γύρισμα της σελίδας έσμιγε με τον ήχο της θάλασσας

σ. 521: Δεν μπορούσε συχνά να καταλάβει πότε μιλούσε σοβαρά και πότε αστειευόταν

σ. 523: Παραδέξου το όμως, είσαι παράξενος άνθρωπος. Δεν το λέω μόνο εγώ , όλοι το λένε. / φιλοδοξίες δεν έχεις; Δεν υπάρχει μέσα σου φωνή που να λέει θέλω;
σ. 583:  Είσαι τσουκνίδα, όμως τέτοια βοτάνια, αν τα βράσεις γίνονται φάρμακο.

*

Ένα τραγούδι που όσοι έχουν διαβάσει το βιβλίο θα καταλάβουν ποια σχέση έχει…

μήνας Ιούλιος

Καλό μήνα; Άρχισε δύσκολα κάπως. 

Η βόλτα είχε απρόσμενα πολλά ευρήματα: Μπερεκέτια, λοιπόν ! 

Έξω αντάρα και δροσιά

και να γράφει ο αλεξανδρινός :

… γιατί ἐπύρωνε θεῖος Ἰούλιος μῆνας… 

Βέβαια, ο άνθρωπος μπορεί να πυρώνει για πολλούς λόγους...