Στο
καινούργιο του μυθιστόρημα, που είναι κι αυτό γραμμένο με το γνωστό του μπρίο,
ο διάσημος συγγραφέας Χ, στον οποίο οφείλουμε τόσα και τόσα αριστουργήματα ,
φέρνει στο προσκήνιο μόνο καλοσχεδιασμένους χαρακτήρες, που δρουν σε
μια ατμόσφαιρα καθημερινή και γνώριμη σε όλους, μικρούς και μεγάλους. Η δράση
ξετυλίγεται γύρω απ' τη συνάντηση σ' ένα λεωφορείο του ήρωα αυτής της ιστορίας
μ' ένα πρόσωπο αρκετά αινιγματικό που τσακώνεται με τον πρώτο τυχόντα.
Στο τελευταίο επεισόδιο του έργου, βρίσκουμε αυτό το μυστηριώδες άτομο να ακούει
με τεράστια προσοχή τις συμβουλές ενός φίλου, μαιτρ στο θέμα της
κομψότητας. Το σύνολο δίνει μια μαγευτική εντύπωση που ο Χ επεξεργάστηκε με μια
σπανία ευδαιμονία.
Δεκαπεντασύλλαβο
Μια
μέρα βρέθηκα κι εγώ στο S το λεωφορείο
κι
αμέσως παρατήρησα ένα νεαρό γελοίο.
Είχε
τον πιο μακρύ λαιμό που είχα δει ποτέ μου
κι
επάνω στο κεφάλι του (τι ήταν εκείνο, Θεέ μου;)
ένα
καπέλο μαλακό μ' ένα πλεχτό κορδόνι
ολόγυρα.
Στα ξαφνικά, τον βλέπω να μαλώνει
μ' έναν πολίτη
που 'δειχνε αρκετά πρεσβύτερός του
λέγοντας
πως τον έσπρωχνε, καθώς στεκόταν μπρός του.
Τον
κατηγόρησε άδικα πως τό 'κανε επίτη-
δες
ήταν κι άλλοι βιαστικοί για να γυρίσουν σπίτι
ανέβαιναν
στο λεωφορείο πού γινόταν πήχτρα
και δεν
τούς αποθάρρυνε του εισπράκτορα η σφυρίχτρα.
Πάνω
όμως που θ' αρπάζονταν, την κοπανάει στη ζούλα,
πάει
και στρογγυλοκάθεται σε μια αδειανή θεσούλα.
Γυρίζοντας
αργότερα απ' το ίδιο δρομολόγιο,
ποιον
βλέπω κάτω απ' του σταθμού το μέγα ωρολόγιο;
Τον
ίδιο, τον κακάσχημο, παρέα μ' έναν άλλο,
που τού 'λεγε: «Το άνοιγμα του πέτου
σου είν' μεγάλο».
Και μερικά για να τα συνεχίσετε:
Τηλεγραφικό
ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ
ΦΙΣΚΑ ΣΤΟΠ ΝΕΑΡΟΣ ΜΑΚΡΥΛΑΙΜΗΣ ΚΑΠΕΛΟ
ΠΛΕΞΟΥΔΑ
ΤΣΑΚΩΝΕΤΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΥΝΕΠΙΒΑΤΗ
ΑΝΕΥ ΠΡΟΦΑΝΟΥΣ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟΠ...
Τραγούδι
Στο
λεωφορείο το μεσημέρ'
- και
δεν σάς κάνω τον εξπέρ -
γυρνώντας
σπίτι',
βλέπω
στο διάδρομο στητό
ένα
γελοί-
ένα
γελοί-
ένα γελοίο νεαρό...
Εσωτερικοί
Μονόλογοι
Το
λεωφορείο κατέφθασε γεμάτο μέχρι επάνω. -Aχ να μην το
χάσω - ευτυχώς, έχει ακόμα μια θέση για
μένα...
Θεατρικό
ΠΡΑΞΗ
ΠΡΩΤΗ
Σκηνή
Πρώτη
(Στην
πίσω πλατφόρμα ενός λεωφορείου S, μια μέρα, γύρω στό
μεσημέρι).
ΕΙΣΠΡΑΚΤΩΡ:
'στήριαααα!
(Οι
επιβάτες τού δίνουν τα χρήματα).
Σκηνή
Δεύτερη
(Το
λεωφορείο σταματά).
ΕΙΣΠΡΑΚΤΩΡ:
Προχωρήστε στο διάδρομο να κατέβει ο κόσμος.
Δώστε μια
θέση στην κυρία. Πλήρες! Ντριλίν,
ντριλίν, ντριλίν...
Διευκρινιστικό
Σ' ένα λεωφορείο (και να μη γίνει
σύγχυση με το: Εσένα λέω, φορείο!), παρατήρησα (και όχι παρατύρισα)
έναν τύπο μ' ένα (και όχι τυπωμένα) καπέλο στολισμένο με (και όχι καπέλο
στολής μένομε)...
Σονέτο
(η πρώτη 4στιχη στροφή)
Ένας φτωχοταλαίπωρος, που θύμιζεν απάχη,
μ' ένα καπέλο παρδαλό και με λαιμό μακρύ,
περίμενε- τι βάσανο!- στη στάση ένα πρωί,
νά'ρθει το λεωφορείο του για να ριχτεί στη μάχη. [...]