Βοτανικός Κήπος Διομήδους

            Σήμερα αποφάσισα να επισκεφτώ ένα χώρο πρασίνου όχι και τόσο γνωστό, το Βοτανικό Κήπο Ιουλίας & Αλεξάνδρου Ν. Διομήδους στο Χαϊδάρι (Ιεράς Οδού 403). Διαβάζοντας τα σχετικά στο διαδίκτυο οι προσδοκίες μου ήταν μεγάλες και λίγο απογοητεύτηκα αρχικά, απόλαυσα όμως ένα ωραίο και μεγάλο πνεύμονα πρασίνου. 
         Η πρόσβαση είναι σχετικά εύκολη με μέσα μαζικής μεταφοράς: από το σταθμό του μετρό Αιγάλεω περνούν λεωφορεία που μπορούν να αφήσουν τους επισκέπτες στη στάση Διομήδειος ή Ψυχιατρείο (ναι, κοντά στο Δαφνί είναι). Πολύ κοντά βρίσκεται και η Μονή Δαφνίου, που -δυστυχώς- είναι ανοιχτή μόνο Τρίτη και Παρασκευή (;) λόγω εργασιών αποκατάστασης. Έφτασα πολύ γρήγορα στον κήπο, όμως στην επιστροφή η καθυστέρηση των λεωφορείων ήταν πάνω από μία ώρα- αγανάκτησα.
           Ο κήπος εκτείνεται σε έκταση 1860 στρεμμάτων και μεγάλο μέρος του καλύπτεται από φυσική βλάστηση στη βόρεια κλιτύ του όρους Αιγάλεω. Το καλλιεργημένο τμήμα του αποτελείται από διαμορφωμένους κήπους, αλέες, μονοπάτια καλοσχεδιασμένα, λιμνούλες με : ανθώνα, δενδρώνα, βραχόκηπο, τμήμα οικονομικών, ιστορικών, φαρμακευτικών φυτών και φυτώριο.
           Ο μεγαλύτερος Βοτανικός Κήπος της Ελλάδας, αλλά και όλης της  Ανατολικής Μεσογείου, αποτελεί Κοινωφελές Ίδρυμα με δωρεά του Α. Διομήδους, νομάρχη, βουλευτή, υπουργού Οικονομικών την ένδοξη περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων και πρωθυπουργού (για λίγο), ο οποίος μετά τον θάνατό του κληροδότησε μέρος της περιουσίας του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με σκοπό τη δημιουργία του Ιδρύματος. Το όραμα του Διομήδη άρχισε να πραγματοποιείται μετά την παραχώρηση δασικής έκτασης από το Υπουργείο Γεωργίας στο Ίδρυμα το 1961, υπό τον όρο ότι η διαμόρφωση του χώρου του Κήπου δεν θα επηρέαζε σε σημαντικό βαθμό το φυσικό δασικό τοπίο. Τελικά,  ο Κήπος άνοιξε τις πύλες του στο κοινό το 1975. Στο καλλιεργημένο τμήμα του δημιουργήθηκε με την πάροδο του χρόνου ένα οικοσύστημα, όπου αναπτύσσονται και συμβιώνουν αυτοφυή και καλλιεργούμενα είδη, χαρακτηριστικό άμεσα αντιληπτό και από τους επισκέπτες, που καθιστά τον Κήπο μία από τις πλέον σπάνιες περιπτώσεις Βοτανικού Κήπου παγκοσμίως. 

Μπαμπού...

Μπουμπούκι παιώνιας!

      Ήταν μια ευχάριστη ανάσα. Πολλοί, μάλλον περίοικοι, τον χαίρονται καθημερινά. Ωστόσο, ας γκρινιάξω και λίγο :  θα άξιζε λίγη περισσότερη φροντίδα στη διαμόρφωση, τη σήμανση και τεκμηρίωση των φυτών, δεδομένου ότι εμπλέκεται και το Πανεπιστήμιο Αθηνών με τόσους φοιτητές! Αποτελεί όμορφο πάρκο, αξίζει μια βόλτα και λίγη προσοχή ακόμα. 

Για περισσότερες πληροφορίες εδώ.