Πελοπόννησος

          Ο Μοριάς είναι ένας υπέροχος τόπος, με τα βουνά και τις πεδιάδες, τις παραλίες, τους ελαιώνες, τους πευκώνες, τους πορτοκαλεώνες, τα θυμάρια, παντού βαθμίδες/πεζούλες, τα κάστρα, το πλήθος βυζαντινών εκκλησιών, τους αρχαιολογικούς χώρους, τη ζωντανή και πανταχού παρούσα ιστορία, την εναλλαγή και την ποικιλία των τοπίων του φυσικού περιβάλλοντος, τα αξιόλογα προϊόντα.

κατάφορτη φραγκοσυκιά στο κάστρο της Πύλου

           Ένα οδοιπορικό στη Λακωνία και τη Μεσσηνία τον Αύγουστο του 2013 με χαλάρωση, μαγευτικές παραλίες- σε όλο το φάσμα του πράσινου και του μπλε- εικόνες, χρώματα, μυρωδιές, εμπειρίες (ε, και αρκετά χλμ)...
            Στο δρόμο προς Καλαμάτα η Πηγάδα του Μελιγαλά (ήδη περίοδος εμφυλίου, γεγονότα 13-15/9/1944, που συνθηματολογικά έχει επανέλθει στις μέρες μας),

         Το μοναδικό σε σχήμα Υ (υπάρχει και ένα παρόμοιο διπλό σε ορθή σχεδόν γωνία στην Ήπειρο) αρχαίο γεφύρι της Μαυροζούμαινας με τρεις βραχίονες και εννέα τόξα, αντίθετα στο ρεύμα δύο ρεμάτων του Πάμισου (γνωστό από την εποχή του Επαμεινώνδα, με θεμέλια ελληνιστικών χρόνων και ανωδομή Τουρκοκρατίας, το αρχαιότερο εν χρήσει της Ευρώπης).

Ο συναρπαστικός και μεγάλος- άγνωστος εν πολλοίς-αρχαιολογικός χώρος της αρχαίας Μεσσήνης, με την Αρκαδική Πύλη στη μέση του δρόμου (τη διασχίζεις με το αυτοκίνητο) !

Αρκαδική Πύλη

αρχαίο θεάτρο στη αρχαία Μεσσήνη

νυχτερινή Καλαμάτα 

εννιάμερα της Παναγίας (23/9) στη μονή Ανδρουμπεβίτσης (13ος και 18ος αιώνας, με πολύ κόσμο και τον παραδοσιακό κουραμπιέ λαδιού- ο καλύτερος που έχω φάει)

παραλία Σάντοβα Μεσσηνίας- η αγαπημένη

Πύλος : παραλία Βοϊδοκοιλιάς με το Παλαιόκαστρο... περίκλειστη, με τη θάλασσα στη μπούκα να παλεύει και τα νερά να σπρώχνονται να μπουν στην ήρεμο στρογγυλό κόλπο

 

Σφακτηρία (και αριστερά το Τσιχλί μπαμπά ή Φανάρι) 

φυσικός κυματοθραύστης του όρμου της Πύλου, θέτρο αιματηρής μάχης του Πελοποννησιακού πολέμου με νικητή τη στρατηγική του Αθηναίου στρατηγού Δημοσθένη (425 π.Χ.) με ατιμωτική παράδοση Σπαρτιατών. Και το 1825 βωμός θυσίας των Ελλήνων και φιλελλήνων μαχητών - μεταξύ των οποίων και ο Ιταλός Σανταρόζα, πρώην υπουργός- οι οποιοι έπεσαν μαχόμενοι εναντίον του Ιμπραήμ. Μόνο το θρυλικό πλοίο Άρης του Τσαμαδού διέσπασε αλώβητο τον κλοιό των εχθρικό στόλο.

Πύλος και στο βάθος Σφακτηρία

Νιόκαστρο/Ναυαρίνο (κάστρο Πύλου) με μια εξαιρετικά ζωντανή παρουσίαση της ομώνυμης ναυμαχίας το 1827

πετρώδης διαδρομή για Ρειχιά Λακωνίας - παραλία Βλυχάδα

λιμάνι Γέρακα 

(φυσικό φιόρδ με έξοδο στη θάλασσα που δύσκολα φαίνεται και είσοδο του νερού βαθιά μέσα στη χερσόνησο) 

          Και απόσπασμα από το ομότιτλο διήγημα ("Γέρακας") του Α. Καρκαβίτσα από τη συλλογή τα Λόγια της πλώρης:

         Χύθηκε τρελοβοριάς στο πέλαγο, σήκωσε μεσουρανίς το κύμα. Αφροί κάτασπροι απλώνουνται ολούθε· βουνά ψηλώνουν και ανοίγουν άβυσσοι. Αθέμελο το νερό, άβουλο, στου ανέμου το θέλημα παραδομένο, κλωθογυρίζει μέσα στα νησιά, δέρνεται και στενάζει επάνω στα χάλαρα, φεύγει στη νοτιά με γοργά πηδήματα. Οι στεριές γύρω, οι κάβοι, οι κόρφοι στέκουν αφροζωσμένοι και αχνομέτωποι. Ψηλά δεν έχει σύγνεφα ο ουρανός· τα σάρωσε ο άνεμος. Κάτω δεν έχει πλεούμενα η θάλασσα· τα έκλεισε ο φόβος στα λιμάνια. Ο ήλιος μονάχος  γοργογυρίζει ψηλά και κάτω αρμενίζει το τρεχαντήρι του Βαλμά, της λύσσας και της φρίκης μοναχικό ανάμπαιγμα. [...]  
          Άξαφνα όμως ο Γιώργης τινάχτηκε ολόρθος κι έπεσε απάνω στο τιμόνι με όλη του τη δύναμη. Κάποια ελπίδα μέσα του ανάτειλε· στο νου του κάποιο λιμάνι ήσυχο ζωγραφίστηκε. Στην άγρια πέτρα απάνω η ψυχή μάντεψε αγκαλιά καλόγνωμη. Το τρεχαντήρι διάβηκε από την Καβοκαμήλα, λόξεψε στον άνεμο κι έσυρε γραμμή καταπάνω στη στεριά.

- Τι κάνεις αυτού, μωρέ! εφώναξε ο καπετάνιος.

- Στο λιμάνι, πατέρα μου· εκεί είναι πόρτο.
- Τι πόρτο, άτιμε! τι λιμάνι μου λες; Νομίζεις πως θα με γελάσεις;
- Όχι, σου λέω, πατέρα· είναι πόρτο μπροστά μας.
            Ο Βαλμάς δεν ήθελε να πιστέψει καθόλου. Απελπισμένος όμως έδραμε στο δοιάκι, έβαλε όλη του τη δύναμη. Μα τίποτε δεν ξεχωρίζει πουθενά. Η στεριά ψηλώνει ακόμη, πέτρα μονοκόμματη, άγρια σαν οστρακοντυμένος κολοσσός. Ούτε σχισμάδα δείχνει, ούτε λάκκωμα στις πλαγιές. Και το νερό ακούραστο αφροκοπανίζει τα πόδια της, πλένει τα και λευκαίνει, δούλος ταπεινός και μαζί εχθρός της θανάσιμος. Και το «Μπιούτη» ακράτητο φεύγει, σαν να το κράζει ποθητό φάντασμα. Δυο τρεις οργιές ακόμη και θα κουτρήσει στο μάρμαρο.
            Τον καπετάν Βαλμά φριχτή τον δέρνει υποψία. Το παιδί του θέλει να παίξει με τη στερνή του ώρα! Τραγικό βλέπει εμπρός του όραμα: ξύλα μαδέρια το τρεχαντήρι στο βράχο και τ’ όνομά του ανάμπαιγμα στα χείλη των θαλασσινών. Δεν κρατήθηκε περισσότερο.
           Έσυρε από τη ζώνη το στιλέτο και χύθηκε απάνω στην αγάπη του, την ώρα που το τσιμπούκι οργιά ήθελε να χωθεί στην πέτρα. Άρπαξε το Γιώργη από τα μαλλιά, πίσω γύρισε το κεφάλι του και το στιλέτο άστραψε στο φως της ημέρας. Μα την ίδια στιγμή κύμα θεόρατο καβάλησε την πρύμη, χώρισε το σφάχτη από το σφαχτάρι του.  
         Το τρεχαντήρι μ’ ένα τρέμουλο, σα να ήταν το ίδιο το σφαχτάρι, στάθηκε ακίνητο. Ούτε το κύμα το δέρνει, ούτε άνεμος πια. Λιμανάκι ολοστρόγγυλο με καταπράσινες πλαγιές, με σπιτάκια πασίχαρα, με κάστρου χαλάσματα ζερβόδεξα ανοίγει εμπρός στο θαλασσόδαρτο ξύλο. 

          Ο ήλιος βασιλεύοντας κατάραχα πορφυροβάφει στρωτό γυαλί τα νερά και καθρεφτίζει παράμορφα τα κουρέλια των πανιών, των αρμένων τα ξεσκλίδια, δίνει χαρά σε ψυχωμένα κι άψυχα. Ο Ρουφογάλης χαιρετά με τρανταχτά γαβγίσματα το περιγιάλι. Το ναυτόπουλο τραγουδά σκαρφαλώνοντας στο κατάρτι. Και πίσω από το κάσαρο, ταπεινός και περίλυπος ο καπετάν Βαλμάς, κρύβει το πρόσωπό του πάνω στο πανιασμένο στήθος του μοναχογιού. 

       Έτσι έμαθαν οι ναυτικοί το λιμάνι του Γέρακα. (πηγή)

 καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς 

Από το ξενοδοχείο θέα του Βράχου με φεγγάρι και
άκουσμα συναυλία του Θ. Παπακωνσταντίνου

          Γύθειο, χαλάρωση στην παραλία Σελινίτσα, με θέα το Γύθειο και το νησάκι Κρανάη (όπου έκανε την πρώτη στάση ο Πάρης με την ωραία Ελένη, αφού την έκλεψε)

Γύθειο

Σελινίτσα με ιωδιούχο αέρα - αλήθεια, πόσο ηρεμιστικός είναι ο ρόχθος
των κυμάτων. Το νερό και η θορυβώδης ροή του θεωρείτο ιαματική στην Αρχαία Ελλάδα
(πρβλ. Επίδαυρο), αλλά και στη ρωμαϊκή και οθωμανική περίοδο.

Νεάπολη (Βάτικα) Λακωνίας στο δρόμο μετά τον Άγιο Νικόλαο και τον Προφήτη Ηλία, στην Αγία Μαρίνα το απολιθωμένο δάσος (ασβεστοποιημένοι κορμοί, φοινίκων κυρίως) με μαγευτικές κρυστάλλινες παραλίες

Αχινός...

Λυγιά: δίπλα στο απολιθωμένο...

             Ελαφόνησος : το νησί με τα κρυστάλλινα νερά, τις αμμοθίνες - στεριά που αποκόπηκε με σεισμό μάλλον το 375 μ.Χ. , η αρχαία Όνου Γνάθος

Ελαφόνησος: Pancratium maritimum

κόλπος Σαρακήνικου : αριστερά η παραλία Φράγκου και δεξιά ο Σίμος - απλά παραδεισένιες...

        Παυλοπέτρι: ανάμεσα στην Ελαφόνησο και την ομώνυμη νησίδα βυθισμένη πολιτεία με ευρήματα οργανωμένης πόλης από την εποχή του Χαλκού! Αξίζει να δείτε αυτό το ντοκιμαντέρ Παυλοπέτρι (από ξένους ερευνητές)

Νησίδα και παραλία Παυλοπέτρι (Πούντα)
και στο βάθος η Ελαφόνησος

Αντικατοπτρισμός το σούρουπο, στο βάθος η Ελαφόνησος
(επιστροφή)

Παντάνασσα - Άγιος Αθανάσιος, τρισυπόστατος πεντάτρουλη βασιλική σαν την Παντάνασσα Μυστρά και Άρτας, κτίτωρ θρυλείται η Ειρήνη Παλαιολογίνα (14ος αιώνας), ωστόσο ο ναός θεωρείται του 12ου αιώνος.

εωθινός ήλιος στο Γύθειο, στη φανταστική παραλία Μαυροβουνίου 
με βαθιά καθαρά νερά και χοντρή άμμο, τη μεγαλύτερη της Μάνης

          Η λακωνική Μάνη- τραχιά με πέτρα και ελάχιστα δέντρα, βασίλειο της πέτρας και της θάλασσας- με πολλά καστρόσπιτα και σημαίες με το δικέφαλο, αλλά και τον θαλασσή σταυρό της αδούλωτης Μάνης (!) ...

Νεό Οίτυλο, Λιμένι

            Μονή Ντεκούλων (Οίτυλο) με φανταστική λαϊκή αγιογράφηση, τρισυπόστατη, αφιερωμένη στη Ζωοδόχο Πηγή και στους Αγίους Παντελεήμονα και Νικόλαο, με κτίτορες αυτάδελφους μοναχούς της οικογένειας Δεκούλων εκ Κωνσταντινουπόλεως. Το 1770 στο χώρο της Μονής υπογράφηκε η ιστορική συνθήκη μεταξύ των Μανιατών και του Ορλώφ, για την εκκίνηση της επανάσταση από την Νότια Ελλάδα, γνωστή ως Ορλωφικά.

Το ξυλόγλυπτο τέμπλο

Ο Χριστός και γύρω του ο ζωδιακός κύκλος !
(αφιερωμένη στον αγαπημένο Μ.)

        Ο δρόμος προς τη μεσσηνιακή Μάνη γίνεται λιγότερο αψύς, με περισσότερο πράσινο. Λαγκάδα, Θαλάμες, Νομιτσί (με διάσπαρτα βυζαντινά εκκλησάκια, τόσο ταπεινά ενσωματωμένα στο περιβάλλον  και γι΄αυτό σεμνά και βυζαντινά μεγαλοπρεπή)

Άγιοι Ανάργυροι, Νομιτσί

 Καλογριά Μεσσηνίας: 

ο Καζαντζάκης εδώ βρήκε τον Αλέξη Ζορμπά

Καλογριά : πολλοί λουόμενοι στην ακτή, απόλαυση η θάλασσα πιο μέσα

Καρδαμύλη 
(νέα και παλαιά)

Παλαιά Καρδαμύλη με το χαρακτηριστικό καμπαναριό
 και το δικέφαλο στο κατώφλι

Φονιάς Καρδαμύλης

στρατιωτικό μουσείο Καλαμάτας 
με εξαιρετικά εκθέματα, άριστη παρουσίαση εκθεμάτων και ενθουσιώδη ξενάγηση από νεαρούς φαντάρους ...Αξίζει μια επίσκεψη και να αφιερώσετε πολλή ώρα...

    Καλούδια για το σπίτι : παστέλια, μέλι, σφέλλα, παστό, καλάθια χειροποίητα, φρούτα και λαχανικά...

Ελαφόνησος: μικρά κοχύλια πριν γίνουν άμμος...

Και άλλα πολλά...

*

Υ.Γ. Συμπεράσματα εξόρμησης (επαναλαμβάνομαι): 

1. η πατρίδα μας είναι εκ-πλη-κτι-κή, 
2. καλύτερα τη γυρίζεις με μηχανή, 
3. ποτέ ξανά διακοπές χωρίς μάσκα (με αναπνευστήρα) και φωτογραφική μηχανή για υποβρύχια φωτογράφιση.
4. υπάρχουν επαγγελματίες του τουρισμού που παρέχουν υψηλής ποιότητας τουριστικό προϊόν όχι εξωφρενικά ακριβό, αλλά έχουμε πολύ δρόμο ακόμα. Κρίμα να μην μπορούμε να σταθούμε στο ύψος του υπέροχου οικοπέδου όπου βρεθήκαμε να ζούμε... Δεν το προσέχουμε όλοι όσο πρέπει (δείτε και σχετική ανάρτηση εδώ).