Παρακλητικός...

       Από απόψε και κατά τη διάρκεια του Δεκαπενταύγουστου κάθε απόγευμα ψάλλεται ο Μικρός Παρακλητικός Κανόνας (εναλλάξ με τον Μεγάλο). Μια προσευχή, μια δέηση στην Παναγία που ψάλλεται σύμφωνα με το Μέγα Ωρολόγιον «εν πάσει περιστάσει και θλίψει ψυχής», ποίημα Θεοστηρίκτου μοναχού ή Θεοφάνους. 
       Κατάνυξη, ώρα περισυλλογής... Οι ποιητές της Εκκλησίας μας - πέρα από το πνευματικό ή δογματικό περιεχόμενο- μας κληροδότησαν στα ελληνικά εικόνες, περιγραφές, νοήματα, γλωσσικές συνθέσεις υψηλής αισθητικής και καλλιτεχνικής αξίας.

 

Θεοτόκος η Γλυκοφιλούσα (η Επίσκεψις), ψηφιδωτή εικόνα

 13ου αιώνα από την Tρίγλια της Μ. Ασίας

 (Βυζαντινό Μουσείο)

 Ἱκετεύω, Παρθένε, τὸν ψυχικὸν τάραχον, καὶ τῆς ἀθυμίας τὴν ζάλην, διασκεδάσαι μου· σὺ γάρ, Θεόνυμφε, τὸν ἀρχηγὸν τῆς γαλήνης, τὸν Χριστὸν ἐκύησας, μόνη πανάχραντε.

 Τὰς ἀσθενείας μου τῆς ψυχῆς ἰατρεύεις, καὶ σαρκὸς τὰς ὀδύνας, Παρθένε, ἵνα σε δοξάζω τὴν Κεχαριτωμένην.

Χαρᾶς μου τὴν καρδίαν, πλήρωσον, Παρθένε, ἡ τῆς χαρᾶς δεξαμένη τὸ πλήρωμα, τῆς ἁμαρτίας τὴν λύπην, ἐξαφανίσασα.

Πᾶσαι τῶν Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Ἀποστόλων ἡ δωδεκάς, οἱ Ἅγιοι Πάντες, μετὰ τῆς Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν, εἰς τὸ σωθῆναι ἡμᾶς.

 *

          Και για να κλείσουμε, ένα απόσπασμα  από το διήγημα "Εξοχική Λαμπρή" (1890) του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, όπου ένας ψάλτης σχετικά με ένα εκ των μεγαλυναρίων του Κανόνα:
         "Καὶ ὅμως, μεθ᾽ ὅλην τὴν ἰδιορρυθμίαν ταύτην, οὐδείς ποτε ἔψαλεν ἱερὸν ᾆσμα μετὰ πλείονος χριστιανικοῦ αἰσθήματος καὶ ἐνθουσιασμοῦ, ἐξαιρουμένου ἴσως τοῦ γνωστοῦ ἐν Ἀθήναις γηραιοῦ καὶ σεβασμίου Κρητός, τοῦ ψάλλοντος τὸ Ἄλαλα τὰ χείλη τῶν ἀσεβῶν μὲ τὴν ἑξῆς προσθήκην· «Ἄλαλα τὰ χείλη τῶν ἀσεβῶν τῶν μὴ προσκυνούντων, οἱ κερατάδες! τὴν εἰκόνα σου τὴν σεπτήν…»
           Ἀληθεῖς ὀρθόδοξοι Ἕλληνες!  "

 *

 Καλή Παναγιά!