Συνθήκες

         Στις 28 Ιουλίου 1920 (με το παλαιό ημερολόγιο στην Ελλάδα, 10 Αυγούστου για την υπόλοιπη Ευρώπη)  υπογράφηκε στο δημαρχιακό μέγαρο των Σεβρών, νοτιοδυτικό προάστιο του Παρισιού σήμερα (τότε πόλη) Sèvres της Γαλλίας η ομώνυμη συνθήκη ανάμεσα σους συμμάχους και την Οθωμανική Αυτοκρατορία, 22 μήνες μετά το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

Οι εκπρόσωποι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας

υπογράφουν το διαμελισμό της!

           Η Ελλάδα με την υπογραφή του Πρωθυπουργού της Ελευθερίου Βενιζέλου βρίσκεται ένα βήμα πριν το όνειρο : αν και δεν ικανοποίησε όλες τις επιδιώξεις της (Βόρειο Ήπειρο, Κύπρο, Δωδεκάνησα και, βέβαια, Κωνσταντινούπολη) κέρδισε νησιά ΒΑ Αιγαίου, Ίμβρο, Τένεδο, Ανατολική και Δυτική Θράκη και την περιοχή της Σμύρνης με την προοπτική αυτή να προσαρτηθεί στο ελλαδικό κράτος με δημοψήφισμα πέντε χρόνια μετά (και με την προσδοκία ότι ελληνικός πληθυσμός από τα πέριξ θα συνέρρεε στην ελληνική περιοχή). Η Ελλάδα των δύο ηπείρων (Ευρώπη-Ασία) και των πέντε θαλασσών (Αιγαίο-Ιόνιο-Μεσόγειος-Εύξεινος πόντος-Προποντίδα) ήταν γεγονός.              

            Ο πρωτεργάτης Βενιζέλος δύο μέρες μετά, βέβαια, στο σταθμό της Λυόν δέχτηκε επίθεση από απότακτους αξιωματικούς και τραυματίστηκε- αποτέλεσμα του Εθνικού Διχασμού...  Στην Ελλάδα μέσα σε κλίμα ενθουσιασμού δέχτηκε χρυσό στεφάνι αγριελιάς από τις δημοτικές αρχές της Ελλάδας.

            Η συνθήκη ωστόσο, όπως εύστοχα το διατύπωσε ο γάλλος πρόεδρος Ρ. Πουανκαρέ, ήταν "πιο εύθραυστη από τις πορσελάνες των Σεβρών. Μην αγγίζετε!". Λίγο αργότερα η ιστορική εξέλιξη ανέτρεψε το θετικό κλίμα: μέσα σε μόλις δύο χρόνια και, αφού ο Ε.Βενιζέλος έχασε τις εκλογές του Νοεμβρίου του 1920 παρά το θρίαμβο, η Ελλάδα έζησε την τραγική εξέλιξη στο μικρασιατικό μέτωπο και τη Μικρασιατική Καταστροφή στα τέλη Αυγούστου του 1922. Ο ελληνισμός ζει δραματικές στιγμές. [Όπως είπε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ: «Πώς η Ελλάδα κέρδισε την αυτοκρατορία των ονείρων της ερήμην της και πώς την απέρριψε όταν ξύπνησε»]. Τελικά, έναν ακόμη χρόνο μετά, στις 24 Ιουλίου 1923, υπογράφεται στο Palais de Rumine, κτήριο του Πανεπιστημίου της Λωζάνης, η συνθήκη της Λωζάνης και πάλι από τον Ε. Βενιζέλο, η οποία περιόρισε τον ελληνισμό στο ελλαδικό κράτος και ρυθμίζει μέχρι και σήμερα τις σχέσεις μας με το νέο κεμαλικό κράτος της Τουρκίας που αρχίζει τότε να διαμορφώνεται. Πέρασαν 90 χρόνια...