Αντιγραφή

            Οι "αγιογραφίες" δε μου αρέσουν. Τον καθηγητή αρχαιολογίας, ακαδημαϊκό Σπύρο Ιακωβίδη δεν τον γνώριζα ως άνθρωπο ούτε ως επιστήμονα, παρά το πλούσιο βιογραφικό του και τη συμβολή του. Ο ίδιος συμμετείχε και στη συγκλονιστική επιχείρηση διάσωσης των ελληνικών αρχαιοτήτων του Εθνικού Αρχαιολογικού Μαουσείου (φωτό) στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, εθελοντικά ως νεαρός φοιτητής αρχαιολογίας τότε.

πηγή

Γνωρίζω τη σύζυγό του, εξαίρετη Ελληνίδα λογοτέχνη, κυρία Αθηνά Κακούρη μέσα από τα μυθιστορήματά της Πριμαρόλια και Θέκλη, που μας μεταφέρουν συναρπαστικά την ατμόσφαιρα των αρχών του 20ου αιώνα (ειδικά το δεύτερο, με θέμα τη μεγαλειώδη περίοδο των Βαλκανικών-τόσο υποτιμημένη στην Ελλάδα). Εκτιμώ αρκετές από τις απόψεις της, τη σοβαρότητά της, περισσότερο όμως παρατηρώ πόσο χαρακτηριστική είναι για το ήθος η κίνηση του σώματος, η άρθρωση και το περιεχόμενο των λόγων. Όπως και του αείμνηστου συζύγου της (από σπάνιες συνεντεύξεις του). Αυτή η ευγένεια σταδιακά εκλείπει... Αντιγράφω παρακάτω τα λόγια από μια συνεργάτη του καθηγητή, που διάβασα πρόσφατα. Μια αλγεινή διαπίστωση για τον ελλαδικό βίο (κοινωνικό, επιστημονικό, πολιτικό και λοιπά και λοιπά...) :

αποφάσισα να καταγράψω κάποιες σκέψεις δικές μου σήμερα εδώ, όχι χωρίς λόγο, αλλά γιατί πιστεύω ότι άνθρωποι σαν τον καθηγητή Ιακωβίδη αντιπροσωπεύουν μια γενιά που χάθηκε ανεπιστρεπτί, ένα υψηλό ηθικό πρότυπο που βαθμηδόν απορρίφθηκε ως περιττό από την νεοελληνική κοινωνία, όταν επικράτησε το θράσος ως σημαντικότερο της ευγένειας. Πηγή: www.lifo.gr

αποφάσισα να καταγράψω κάποιες σκέψεις δικές μου σήμερα εδώ, όχι χωρίς λόγο, αλλά γιατί πιστεύω ότι άνθρωποι σαν τον καθηγητή Ιακωβίδη αντιπροσωπεύουν μια γενιά που χάθηκε ανεπιστρεπτί, ένα υψηλό ηθικό πρότυπο που βαθμηδόν απορρίφθηκε ως περιττό από την νεοελληνική κοινωνία, όταν επικράτησε το θράσος ως σημαντικότερο της ευγένειας. Πηγή: www.lifo.gr

" αποφάσισα να καταγράψω κάποιες σκέψεις δικές μου σήμερα εδώ, όχι χωρίς λόγο, αλλά γιατί πιστεύω ότι άνθρωποι σαν τον καθηγητή Ιακωβίδη αντιπροσωπεύουν μια γενιά που χάθηκε ανεπιστρεπτί, ένα υψηλό ηθικό πρότυπο που βαθμηδόν απορρίφθηκε ως περιττό από την νεοελληνική κοινωνία, όταν επικράτησε το θράσος ως σημαντικότερο της ευγένειας."

πηγή (και περισσότερα στοιχεία)

αφηγείται τη συγκλονιστική διάσωση των ελληνικών αρχαιοτήτων στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην οποία συμμετείχε ο ίδιος εθελοντικά ως νεαρός φοιτητής αρχαιολογίας. Πηγή: www.lifo