Τα παιδιά της Χελιδόνας...

           Ε, δεν ήμασταν και όλοι τόσο παιδιά... Αυτό το Σαββατοκύριακο πραγματοποιήσαμε ανάβαση στην κορυφή ενός αγαπημένου βουνού, το οποίο λάτρεψα από το σχήμα, το όνομα, την εικόνα που διαγραφόταν στο βάθος του ορίζοντα, όταν το αγνάντευα από το Καρπενήσι- την επαρχιακή πόλη όπου έζησα για δύο χρόνια...

Η Χελιδόνα από το Βελούχι (2006)

Το Βελούχι και το Καρπενήσι
από την κορυφή της Χελιδόνας (1974μ) με το κολωνάκι

               Η ανάβαση αντικειμενικά όχι τόσο δύσκολη, το μονοπάτι υποδειγματικά σηματοδοτημένο (μπράβο στο άτομο που είχε την πρωτοβουλία) χωρίς κανένα σημείο επικίνδυνο, αν περπατάμε με τη δέουσα προσοχή πάντα.

πηγή : Β. Μαμούρη για το σύλλογο ΟΡειβατικός ΜΙκροχωριτών

              Το πρώτο μισό της ανάβασης γίνεται σε σκεπασμένο μονοπάτι υπέροχο και καταλήγει σε μια πηγή με παγωμένο νερό, τον Ποτιστή. 
 

Η αρχή του μονοπατιού

               Μετά ακολουθεί απότομη σχετικά ανάβαση μέχρι ένα διάσελο και η κορυφή προσεγγίζεται και κατακτάται, αφού ακολουθήσουμε αριστερά την κορυφογραμμή,  μετά από συνολικά 3 χαλαρές ώρες (με τις στάσεις). Θέα σε χωριά της Ευρυτανίας, και πολλά βουνά των γύρω νομών μέχρι και Πελοποννήσου. Φυσικά και η λίμνη Κρεμαστών...

το σκεπασμένο τμήμα

              Η κατάβαση έγινε από άλλη μεριά: πάντα για μένα είναι πιο διασκεδαστική, όσο κι αν η συγκεκριμένη ήταν απότομη αρκετά,  αλλά χωρίς κανένα κίνδυνο.
              Μαζέψαμε αρωματικό τσάι, βαρομετρικό φυτό (Stipa pennata), φωτογραφίσαμε διάφορα είδη της χλωρίδας μας, είδαμε θυμάρι ανθισμένο, λουλούδια από αγριοκερασιά (μικρός έρπων θάμνος ανθισμένος), ρίγανη, πράσινο χαλί με πολύχρωμα λουλούδια, άγρια δημητριακά στην κορυφή (κάτι σα στάρι και ίσως και κεχρί).

Prunus prostrata (μάλλον): αγριοκερασιά

              Ήταν η δεύτερη φορά που επιχείρησα στη Χελιδόνα- στην πρώτη εξίσου συναρπαστική ανάβαση (2007) ανεβήκαμε στην πρώτη από δεξιά κορυφή που δεν είναι η ψηλότερη, αλλά είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Αγναντεύοντας
 γειωμένη πάντα στην αγκαλιά της φύσης

          Γενικά η επαφή με τη φύση και ειδικότερα η βόλτα στο δάσος μας δίνει πολλά: ψυχική ανάταση, καθαρό αέρα στα πνευμόνια και στο μυαλό, αλλαγή παραστάσεων, αισθητική απόλαυση, δέος από την τελειότητα, τη λειτουργικότητα και τη σοφία της φύσης που υπερβαίνει τα ανθρώπινα μέτρα, χρώματα, αρώματα, φαγώσιμα, βότανα, μυκοχλωρίδα, πάσης φύσεως φυτά... (και ζώα, αλλά ευτυχώς δεν είδαμε).

 τσάι βουνού

χαμοκέρασα, αγριοφράουλες

βαλσαμόχορτο 

Cantharellus cibarius... στο δάσος

 μανιταρόπιτα με...