Κωνσταντινούπολη: 561 χρόνια

 Επέτειος Αλώσεως

Τρίτη 29 Μαΐου 1453

*

       Η άνιση -και με προδιαγεγραμμένο το τέλος- μάχη είχε αρχίσει τα ξημερώματα, η Βασιλεύουσα είχε καταληφθεί μέχρι το μεσημέρι. Τέτοια ώρα, απόγευμα, ίσως και οι κραυγές πόνου να είχαν σιγήσει- λεηλασίες, αγριότητες...  Τίποτα δε θύμιζε την πρωτεύουσα της χριστιανικής αυτοκρατορίας της ελληνικής ανατολής (όπως διαβάσαμε και στο βιβλίο μας).  Το προηγούμενο  βροχερό δειλινό στο Βόσπορο  (πατήστε για να ακούσετε το κομμάτι του Στ. Σπανουδάκη) ήταν τόσο κοντά και τόσο διαφορετικό!  Δείτε και άλλες σχετικές αναρτήσεις εδώ κι εδώ.

*

Οι τελευταίες ώρες του αυτοκράτορα τραγικές, μοναχικές...

λεπτομέρεια από το άγαλμα του
Κωνσταντίνου ΙΑ΄ Παλαιολόγου
στην πλατεία Μητροπόλεως (Αθήνα)
και  το Μυστρά : περικνημίδες...

"... πλείονας κεφάλας τῶν άναιρεθέντων ἔπλυναν, εἰ τύχοι καί τήν βασιλικήν γνωρίσωσι, καί οὐκ ἡδυνήθησαν γνωρίσαι αὐτήν, εἰ μή τό τεθνεώς πτῶμα τοῦ Βασιλέως εὐρόντες ὄ ἐγνώρισαν ἐκ τῶν βασιλικῶν περικνημίδων… ένθα  χρυσοί ἀετοί ἦσαν γεγραμμένοι."

Το ακέφαλο πτώμα αναζητήθηκε και αναγνωρίστηκε 
από τις περικνημίδες με το δικέφαλο αετό.

*

          Πολύ πριν την Άλωση του 1453 η Κωνσταντινούπολη, η υπερχιλιόχρονη πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας, βρισκόταν σε παρακμή, ειδικά μετά τη δήωση από τους Σταυροφόρους (1204).  Μια αξιόλογη προσπάθεια από το εξωτερικό προσπαθεί να αποκαταστήσει εικονικά το μεγαλείο των κτισμάτων της Βασιλεύουσας... Αρκετές εικόνες είδαμε στις παρουσιάσεις της ιστορίας στην τάξη. Προέρχονταν από αυτή την ιστοσελίδα: www.byzantium1200.com .  Αξίζει να την επισκεφτείτε.
       Ακόμα πιο εντυπωσιακά ωστόσο είναι τα βίντεο με κίνηση και ήχο, τα οποία μεταδίδουν ακόμα καλύτερα τη αίσθηση της Πόλης (ή μια υπόθεση, τελοσπάντων). 
Δείτε μερικά αντιπροσωπευτικά:

Αγία Σοφία (εξωτερικά, φιάλη)
Θαλάσσια τείχη
Λιμήν (λιμάνι) Θεοδοσίου
Αρματοδρομία στον Ιππόδρομο
Φόρος Κωνσταντίνου
Μονή Χώρας
Χρυσή Πύλη
Εφοδιασμός  νερού στην Πόλη

*
[Σήμερα γράψαμε ιστορία (β΄γυμνασίου). Επετειακό, τυχαίο; Ελπίζω να μάθαμε κάτι αυτή τη  χρονιά και να αγάπησαν έστω και λίγο το τόσο παρεξηγημένο Βυζαντιο οι νεαροί μαθητές και μαθήτριες -κάποιοι, έστω;]

άποψη της τάξης μας με το "βυζαντινό ψηφιδωτό" μας ,
ανάμεσα στα αρχαία ρητά και τους ποιητές (Γ. Ρίτσος, Κ.Π.Καβάφης, ποίηση Ελύτη)