Δημιουργική γραφή : 18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας

αριστουργηματική εικαστική απόδοση από 
τη μαθήτρια  Η.Τ. :  Το κυκλάμινο 

       Αντί άλλης εισαγωγής στην ποίηση του Γιάννη Ρίτσου, πραγματοποιήσαμε (με ένα τμήμα) μια δραστηριότητα δημιουργικής γραφής: δόθηκαν στους μαθητές τα υλικά - τετράδες με λέξεις από καθένα από τα 18 λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας - με σκοπό να γράψουν συνδυάζοντάς τες ένα δικό τους ποίημα. Τα διαβάσαμε μέσα στην τάξη και αποκαλύφθηκε ποιο ποιημα είχε γράψει ο Γ. Ρίτσος με την αντίστοιχη τετράδα λέξεων για τις απαραίτητες συγκρίσεις (καλά, τα δικά μας ήταν ασύγκριτα!)... 
      Ακούσαμε και μερικά μελοποιημένα, με τελευταίο το 18ο, "τη Ρωμιοσύνη μην την κλαις" (συνδέσαμε και τη ρωμιοσύνη με τη βυζαντινή μας ιστορία). 
      Μερικά αντιπροσωπευτικά ποιήματά μας (με την άδεια των "ποιητών", βεβαίως!) :

Ένα όμορφο ξωκκλήσι

σαν ήλιος λαμπερό

χτυπούσε την καμπάνα

στο κλειδί του σολ.

Κουνιόταν το πλατάνι

με τον γλυκό αέρα

και φώναζαν οι άνθρωποι

"ξωκκλήσι, καλημέρα!"

(Π.Μ.)

 

*

Ένα μικρό κυκλάμινο με χρώματα φανταχτερά

είναι πάνω σ΄ένα βράχο κι έχει τον ήλιο από ψηλά. 

(Ε.Κ.)

*

Με μάρμαρα κι αλυσίδες καταπιάνομαι.

Ο αγέρας όσο πάει μεγαλώνει 

και το φως του ήλιου με τυφλώνει. 

(Ρ.Κ.- Λ.Ν.)

*

Κυκλάμινο γεμάτο χρώματα

βράχος δίχως χώματα

φωτίζοντάς τα ο ήλιος,

ο πιο γλυκός μου φίλος. 

 (Κ.Μ.- Φ.Μ.)

*

Μάρμαρα, αλυσίδες και σίδερα μαζεύω

-δεν είναι σπουδαία δουλειά, το ξέρω, το πιστεύω-

όμως, είμαι παλιατζής, είμαι γεμάτος φως,

σκίζω τον αγέρα μα ταχύτητα φωτός. 

 (Ι.Π.)

*

Τα μεγάλα τα πλατάνια ο ήλιος τα φωτίζει

κι η καμπάνα μελωδικά χτυπάει στο ξωκκλήσι. 

 (Ρ.Λ.- Σ.Μ.)

*