1η Απριλίου

Εθνική επέτειος του Απελευθερωτικού Αγώνα των (Ελληνο)Κυπρίων, 1955-1959
κατά των Άγγλων αποικιοκρατών

     Το νησί με τους αμέτρητους κατακτητές, την οθωμανοκρατία (1570/1-1878), την αγγλοκρατία (από το 1914 προσαρτημένη και από το 1925 αποικία) και τον Αγώνα για Ένωση με την Ελλάδα.

Από το Δημοψήφισμα του 1950 για την Ένωση (96%). 
Πρώτη η υπογραφή του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου

     Η ΕΟΚΑ (Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών), με πολιτκό αρχηγό το Μακάριο και στρατιωτικό τον ανώτερο αξιωματικό Γ. Γρίβα, έχει δεκάδες αγωνιστές να επιδείξει από την 1η Απριλίου 1955 : παιδιά, νέους, γυναίκες, βασανισμένους, δολοφονημένους, ξυλοδαρμένους, σφαγιασμένους, απαγχονισμένους από τους Άγγλους (και τη συνεργασία μερικών τουρκοκυπρίων) ... Ευαγόρας Παλληκαρίδης, Γρηγόρης Αυξεντίου, Ι. Πατάτσος, Μ. Καραολής, A. Δημητρίου και άλλοι πολλοί.

Οι μαθητές - ακόμα και του δημοτικού- 
πρωτοστατούν στον Αγώνα!

Συλλήψεις...

Άγνωστη η πτυχή αυτή της ελληνικής ιστορίας, εν πολλοίς- 
και με αρκετά μελανά σημεία (προδοσίες, δολοφονίες περίεργες κλπ). 
Αγώνας με παράλογα αντίποινα και στους Ρωμιούς της Πόλης 
(Σεπτεμβριανά 1955 και απελάσεις 1964-65).

Από την ιστοσελίδα της Ομογένειας

Λεηλασίες εκκλησιών στην Πόλη (εφημ. 'Εθνος)

*
Μιλήσαμε ακροθιγώς στο σχολείο- με αφορμή ένα κείμενο στη Λογοτεχνία (β΄γυμνασίου)- για την 1η Απριλίου, που τη γεμίζουμε με ξενόφερτα χαχανίσματα  (θεμιτά και αυτά, μια άλλη μέρα, όμως).

Οι Άγγλοι φοβούνταν και τους νεκρούς: 
Φυλακισμένα Μνήματα (Λευκωσία)

Και οι περιπέτειες της Κύπρου συνεχίζονται... Μετά την ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας (1960), την εισβολή του Αττίλα Ι και ΙΙ (1974) και τα κατεχόμενα μέχρι σήμερα εδάφη (37% του νησιού δήθεν για τους τουρκοκύπριους του 18% το '74), την οικονομική κρίση, τα απαράδεκτα σχέδια "επίλυσης", τους υδρογονάνθρακες...

*
Και ένα συγκλονιστικό τραγούδι, αφιερωμένο...

(γραμμένο από τους Κυπρίους δημιουργούς Χριστοδουλίδη Μιχάλη και Πιερίδη Θεοδόση)

Λογαριάσατε λάθος!
(πατήστε τον τίτλο και ακούστε το τραγούδι δυνατά)
*
Αποσπάσματα από ποίημα του Γ. Ρίτσου , αφιερωμένο στον αγωνιστή Γ. Αυξεντίου, 29 ετών, το "Σταυραετό του Μαχαιρά", που απανθρακώθηκε το 1957 
(μάλλον από προδοσία) :
*
Τελείωσαν πια τα ψέματα- δικά μας και ξένα. Η φωτιά η παντάνασσα πλησιάζει. 

– Τι είναι ένας άνθρωπος κλεισμένος στη φωτιά και στην πέτρα, που η μόνη του διέξοδος :

Ένας τμηματικός θάνατος ; Πρέπει να τον γνωρίσω.

Δεν προφταίνω.

Ίσως και να μπορούσα να γλυτώσω. Ίσως μπορούσα

ν’ αντέξω την καταφρόνια ή την συγγνώμη ή την λησμονιά των άλλων. Όμως εγώ θα μπορούσα να λησμονήσω το φως που ονειρευτήκαμε μαζί ; κείνο το μέγα καρδιοχτύπι της σημαίας μας ; Θα μπορούσα να βολευτώ στον ίσκιο μιας γωνιάς με σταυρωμένα τα χέρια γύρω στα σταυρωμένα γόνατα

σα μνησίκακη, μεμψίμοιρη ή αμέτοχη αράχνη

που πλέκει μόνο με το σάλιο της τα δίχτυα της;

Η απόφασή μου πάρθηκε. Είμαι έτοιμος.

Δε δέχομαι, όχι, τη θυσία για το θάνατο. Τη δέχομαι
Μονάχα για τη ζωή – για μια ζωή που πια δε θα
Απαιτεί καμιά θυσία. Είμαι έτοιμος.

 

"Τ’ αληθινό μπόι του ανθρώπου μετριέται πάντα με το μέτρο της λευτεριάς". 

Ποτέ δε θα μπορούσα να πιστέψω πως η στενότητα
μιας σπηλιάς μπορούσε να έχει τόση ευρυχωρία, μπορούσε να χωρέσει την πατρίδα με τις ελιές της,
τ’ ακρογιάλια της, τα βάσανά της, με τα καΐκια της
μ’ ολάνοιχτα πανιά στον αντρίκιον αγέρα της,
τον κόσμο με τα φλάμπουρά του, τα όνειρά του, τις καμπάνες του, και τα μικρά αγριόχορτα.

*
  Μέρα μνήμης, όχι μόνο για την Κύπρο- καλή λευτεριά!