Παρελάσεις

Επειδή και πάλι άρχισαν τα όργανα...

Με αφορμή την εθνική επέτειο και τους εορτασμούς, τα παρατράγουδα 

και  "λοιπά ηχηρά παρόμοια"...

*
Συνηγορία υπέρ των Μαθητικών Παρελάσεων

*

του Τάσου Χατζηαναστασίου

Δρ Ιστορίας - Φιλολόγου στο ΕΠΑΛ Ναυπλίου

(από την διαδικτυακή εκπαιδευτική πύλη «alfavita», 28-10-09)

            Ο σύλλογος διδασκόντων του 1ου Πειραματικού Δημοτικού Σχολείου Θεσσαλονίκης στο κείμενό του υιοθετεί πλήρως την εθνομηδενιστική λογική του ολοκληρωτισμού των πολυεθνικών και της πολιτισμικής ισοπέδωσης, όπως επιβάλλει ο παγκόσμιος καπιταλισμός. Πρόκειται για μια απόλυτα αστική λογική. Σπεύδουν λοιπόν ως απολογητές του συστήματος οι θεσιθήρες διανοούμενοι. Είναι γνωστό άλλωστε ότι το κοινωνικό είναι διαμορφώνει και την κοινωνική συνείδηση. Υπηρέτες του συστήματος λοιπόν και όχι προοδευτικοί της αριστεράς, όπως θέλουν να παρουσιάζονται.

          Προσέξτε μόνο την περιφρόνησή τους απέναντι στο πατριωτικό αίσθημα (τρε μπανάλ τς τς τς!) και την ελληνική ιστορία: η μόνη περίπτωση που γίνεται ιστορική αναφορά στην ελληνική περίπτωση είναι για να χρεωθούν οι παρελάσεις στο Μεταξά. Ούτε το έπος του ’40 αναφέρεται ούτε η εποποΐα της Εθνικής Αντίστασης. Και όχι τυχαία όπως θα δούμε. Άλλωστε, το πρόβλημά τους δεν είναι οι παρελάσεις αυτές καθεαυτές, αλλά η ίδια η εθνική επέτειος. Πρέπει να καταργηθεί όπως και κάθε συλλογική αναπαράσταση που αφορά τη συλλογική μας ταυτότητα, δηλαδή το έθνος, που κατά τη γνώμη τους, πρέπει να εκλείψει. Τα σύνορα πρέπει να καταργηθούν και όλοι να γίνουμε χαρούμενοι καταναλωτές του ίδιου μαζικού και αδιαφοροποίητου πολιτισμού: αυτού των Mall, των Mac Donalds και των Lidl. Η ζωή μας να κινείται στον αστραφτερό κόσμο των αεροδρομίων, των πολυκαταστημάτων και των χώρων μαζικής διασκέδασης. Γιατί αυτή είναι η μόνη εθνική πραγματικότητα: του διεθνούς κεφαλαίου. Όλα τα υπόλοιπα είναι είτε εκ του πονηρού είτε παραμύθια της Χαλιμάς.

           Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

---

           Ώστε ο Μεταξάς καθιέρωσε τις παρελάσεις; Ε, και λοιπόν; Και το ΙΚΑ ο Μεταξάς το ίδρυσε. Στις συλλογικές αναπαραστάσεις και τις δημόσιες τελετές σημασία έχουν το περιεχόμενο και οι συμβολισμοί που δίνει σε αυτές ο λαός και όχι αυτό καθεαυτό το τυπικό που ακολουθείται. Θυμίζω ότι τις ίδιες τελετές οργάνωνε και το ΕΑΜ στην ελεύθερη Ελλάδα. Συχνά μάλιστα με τους ίδιους δασκάλους και παπάδες! Απλώς η φασιστικής έμπνευσης ΕΟΝ, μετατράπηκε στην επαναστατική ΕΠΟΝ. Απόδειξη του ότι οι τελετές από μόνες τους, και οι φασιστικοί χαιρετισμοί κτλ δεν φασιστικοποίησαν την κοινωνία, αντιθέτως μάλιστα! Αν ίσχυαν τα όσα γράφουν οι συνάδελφοι δάσκαλοι του Πειραματικού θα είχε «εγχαραχθεί» η φασιστική ιδεολογία και η Ελλάδα θα συμμετείχε ασμένως και παλλαϊκά στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στο πλευρό των Ναζί ή έστω θα τους χαιρετούσε ως απελευθερωτές.

           Οι παρελάσεις είναι σεξιστικές και ρατσιστικές γιατί τα αγόρια πάνε μπροστά και τα κορίτσια πίσω και επειδή δεν μπορούν να παρελάσουν οι μαθητές με αναπηρία! Έλεος συνάδελφοι! Αυτό είναι το πραγματικό πρόβλημα; Αυτό θα μπορούσε εύκολα να διορθωθεί επί το πολιτικώς ορθότερον: τα σχολεία να βάζουν τα κορίτσια τους πρώτα και να παρελάσουν και οι μαθητές με κινητικά προβλήματα. Δεν θα ήταν χρησιμότερο να απαιτήσουμε να υπάρχουν οι υποδομές προκειμένου οι μαθητές αυτοί να μπορούν να συμμετέχουν αντί να απαλλάσσονται (αποκλείονται) από τη γυμναστική ή το χορό; Σε μία κοινωνία τόσο ατομιστική, λίγη ομοιομορφία και πειθαρχία δεν βλάφτει. Αποτελεί ένα μικρό άλλωστε διάλειμμα από την αυτάρεσκη και αλαζονική εγωπάθεια του σύγχρονου Νεοέλληνα. Ωστόσο, ενοχλεί τους αστούληδες διανοούμενους, καθώς δεν είναι δυνατόν αυτοί να εκτελούν παραγγέλματα. Κι όμως η ομαδική εκτέλεση κινήσεων χαλυβδώνει την ομάδα κι ενισχύει το αίσθημα αλληλεγγύης και συμμετοχής σε μια κοινή υπόθεση: αποτελεί μάθημα πειθαρχημένης ομαδικότητας. Μην ανησυχείτε, δεν παθαίνουν τίποτα τα παιδιά, αν υπακούσουν στη σφυρίχτρα για μισή ώρα, σύντομα θα ξαναγίνουν κακομαθημένα με το «εγώ» τους αχαλίνωτο, όπως και πριν. Τα ίδια ισχύουν για το μιλιταριστικό χαρακτήρα των παρελάσεων: δεκαετίες παρελάσεων δεν έχουν επιτύχει ούτε το στοιχειώδες, να πείσουν αυτό το λαό ότι είναι προτιμότερο να πολεμήσει από το να στερηθεί την αξιοπρέπειά του. Σήμερα στην εξουσία βρίσκεται το κατεξοχήν κόμμα των yesmen, της υποταγής στα κελεύσματα των ισχυρών, του ξεπουλήματος της Κύπρου, του χαϊδέματος και υποστήριξης του τουρκικού φασιστικού κράτους. Αυτός ο λαός, δυστυχώς (!), δεν δείχνει διατεθειμένος να πολεμήσει κι ας παρελαύνει τόσα χρόνια!

           Συμπερασματικά λοιπόν, οι παρελάσεις δεν έχουν επιτύχει τόσα χρόνια τα όσα ισχυρίζονται οι συνάδελφοι του Πειραματικού Δημοτικού Σχολείο της Θεσσαλονίκης. Η ίδια η ιστορική εμπειρία τούς έχει διαψεύσει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο. Αλλά η ουσία του προβλήματος παραμένει: οι διανοούμενοι απολογητές του συστήματος έχουν βαλθεί να κατεδαφίσουν και τα τελευταία υπολείμματα της εθνικής συνείδησης σ' αυτόν τον τόπο. Κι αρχίζουν από τα σύμβολα και τις τελετές γιατί γνωρίζουν ότι με την απλότητά τους και την επανάληψη συγκεκριμένων τελετουργικών κινήσεων λειτουργούν στο επίπεδο της λαϊκής συνείδησης και κινητοποίησης. Κρατάνε, έστω σε συμβολικό επίπεδο, κάτι από το μεγαλείο εκείνου του πρωινού που οι τότε νέοι έφυγαν για το μέτωπο με το χαμόγελο στα χείλη. Η απέχθεια, η περιφρόνηση και εν τέλει ο φόβος τους, ωστόσο, απέναντι στη λαϊκή μαζική κινητοποίηση είναι και η καρδιά του προβλήματος: γιατί κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, όλες αυτές οι συλλογικές αναπαραστάσεις μπορεί να λειτουργήσουν ανατρεπτικά. Και γι’ αυτό πρέπει να καταργηθούν.

          Η Ελλάδα αγαπητοί συνάδελφοι δεν είναι ούτε Ελβετία, ούτε Βέλγιο αλλά μια χώρα που αντιμετωπίζει την υπαρκτή επεκτατικότητα της Άγκυρας, έχει προβλήματα αμφισβήτησης κυριαρχικών της δικαιωμάτων και καπηλείας της ιστορίας της, έχει πρόσφατη την εμπειρία της τουρκικής εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής στην Κύπρο. Είναι μια χώρα την οποία οι ξένες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις αντιμετωπίζουν ως «οικόπεδο και αποικία».  Έχει επομένως λόγους να καλλιεργεί την εθνική συνείδηση προκειμένου να μπορέσει αυτός ο λαός να αντισταθεί, ν' αντέξει απέναντι στο νεοοθωμανισμό της Άγκυρας, τα ιμπεριαλιστικά σχέδια και την αφομοίωση στον παγκοσμιοποιητικό χυλό της Δύσης.

           Οι συνάδελφοι του Πειραματικού Σχολείου της Θεσσαλονίκης αγνοούν επιδεικτικά το πνεύμα της επετείου κι αναφέρονται σε συνθήματα που υποτίθεται πως ακούστηκαν μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου σε χώρες της δυτικής Ευρώπης. Στην Ελλάδα δεν γιορτάζουμε το τέλος του πολέμου. Τιμάμε τους προγόνους μας, γιατί προτίμησαν τον πόλεμο από μια ταπεινωτική ειρήνη. Αυτό είναι και το νόημα της 28ης Οκτωβρίου, το πνεύμα της αντίστασης, της αξιοπρέπειας, του ΟΧΙ στην υποταγή. Και γι’ αυτούς τους προγόνους που βάδισαν εκείνη τη συγκλονιστική πορεία προς το μέτωπο, θα παρελάσουν τα παιδιά μας. Κι αμέσως μετά θα πάνε με τους φίλους τους στην καφετέρια...

*

[Τα σχόλια περιττά- προσυπογράφω τη θέση του εξαίρετου συναδέλφου, οι υπογραμμίσεις δικές μου. Και συμπληρώνω: έχουμε δει και αντιδράσεις όχι εναντίον των παρελάσεων αλλά και μέσω των παρελάσεων (κάποιες χοντροκομμένες ίσως) από συνειδητά παρελαύνοντες/-ουσες με χειρονομίες, συνθήματα, αλλαγή πορείας προς τον κόσμο και όχι τους επισήμους κλπ. Γιατί δε ρωτάμε και τα παιδιά τα ίδια, παρά προβάλλουμε μερικές αντιδράσεις, όταν έρχονται εις επίρρωσιν των θέσεών μας μόνο; Για παράδειγμα, πρόσφατα με ρώτησαν μαθήτριες γιατί δεν θα κάνουν παρέλαση και δήθεν αφελώς ρώτησα: Μα θέλετε; - Βεβαίως, απάντησαν...]

ΥΓ. Και ένα άλλο άρθρο σχετικό του ιδίου έτους (που αλίευσα πρόσφατα), του καθηγητή Μ. Ευρυβιάδη (στο Πάντειο!-παράδοξο για το ήθος και την ιδεολογία του εν λόγω πανεπιστημίου) εδώ.