ποιητικές "παρακλήσεις"

Από τις παρακλήσεις (μικρή και μεγάλη) που ψάλλονται στις εκκλησίες την περίοδο του Δεκαπενταύγουστου (πιθανά δημιουργήματα 13ου αιώνα στην Αυτοκρατορία Νικαίας), που πέρα από τη θρησκευτικοπνευματική διάσταση πολύ σημαντική είναι και
η λογοτεχνική τους αξία, η ποιητική τους γλώσσα:

* ηλιοστάλακτε θρόνε *

πρωινό στην παραλία Πουλίθρων Κυνουρίας

Η φωτογραφία μάς θυμίζει και το στίχο του ποιητή
(από τα Κείμενα Β΄ Γυμνασίου -δεν το κάναμε φέτος) :

Ξυπνάμε και η θάλασσα ξυπνά μαζί μας...
Γ. Σαραντάρης  διαβάστε το εδώ

προτομή του ποιητή Γ. Σαραντάρη
στον τόπο απώτερης καταγωγής του
(Λεωνίδιο 2014)

Αλλά και ποιητικές επισημάνσεις του Γιώργου Σεφέρη
από το Θερινό ηλιοστάσι: 

Ὁ θαλασσινὸς ἄνεμος κι ἡ δροσιὰ τῆς αὐγῆς 

ὑπάρχουν χωρὶς νὰ τὸ ζητήσει κανένας.

λίγο μετά την ανατολή...

 [ από το Θ´, όπου αναφέρει και το υπέροχο:

Μιλοῦσες γιὰ πράγματα ποὺ δὲν τά ῾βλεπαν
κι αὐτοὶ γελοῦσαν.

Ὅμως νὰ λάμνεις στὸ σκοτεινὸ ποταμὸ
πάνω νερά·
νὰ πηγαίνεις στὸν ἀγνοημένο δρόμο
στὰ τυφλά, πεισματάρης
καὶ νὰ γυρεύεις λόγια ριζωμένα
σὰν τὸ πολύροζο λιόδεντρο -
ἄφησε κι ἂς γελοῦν. ]

*

Και κλείνουμε με απόσπασμα από τις παρακλήσεις
(με γνωστό μας σχήμα του ΚΥΚΛΟΥ!)
ενταγμένο σε διήγημα γραμμένο από τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη:

...τοῦ γνωστοῦ ἐν Ἀθήναις γηραιοῦ καὶ σεβασμίου Κρητός, τοῦ ψάλλοντος τὸ Ἄλαλα τὰ χείλη τῶν ἀσεβῶν μὲ τὴν ἑξῆς προσθήκην· «Ἄλαλα τὰ χείλη τῶν ἀσεβῶν τῶν μὴ προσκυνούντων- οἱ κερατάδες!- τὴν εἰκόνα σου τὴν σεπτήν…»

Ἀληθεῖς ὀρθόδοξοι Ἕλληνες!

(Ἐξοχικὴ Λαμπρή, 1890)

Μονή Έλωνας, Κυνουρία Αρκαδίας

Καλή Παναγιά !