Μια υπέροχη εικόνα, δια χειρός του αγαπητού εορτάζοντος αγιογράφου Γ. Κόρδη (2004): προσωπικό χάρισμα ευγενικό και πολύτιμο... |
Μια λαϊκή εμβόλιμη ιστορία διαμόρφωσε τη γνωστή εικόνα του: πάνω στο άσπρο άλογο σκοτώνει το δράκοντα και ελευθερώνει την κοπέλα. Η "δρακοκτονία" έχει παλαιότατες ρίζες : Περσέας και Ανδρομέδα (έγιναν και αστερισμοί), Ηρακλής και Ησιόνη. Το γεγονός ότι πάντα αναφέρεται ένας δράκοντας (τεράστιο φίδι, δηλαδή) που απαιτεί ανθρωποθυσία (κοπέλες, συνήθως) έχει τη σημασία του, καθώς σχετίζεται πάντα με πηγές και νερό, το οποίο σε παλαιότερες φάσεις του πολιτισμού δεν ήταν μόνο πηγή ζωής, αλλά και ασθενειών και προβλημάτων (έλη, κλπ. πρβλ. και Λερναία Ύδρα). Και ένα σχετικό (υπέροχο) τραγούδι από την Καππαδοκία, πατρίδα του πατέρα του Αγίου, γνωστό σε διάφορες παραλλαγές σε όλο τον ελληνικό χώρο (πχ. και στην Πελοπόννησο κ.α.) ακούστε από εδώ.
Αγιογραφική απεικόνιση της δρακοκτονίας από τον π. Στ.Σκλήρη, Άγιος Γεώργιος Στεμνίτσας (από τη θύρα του ναού) |
Από την περιφορά του ιερού λειψάνου του Αγ. Γεωργίου από τη μονή Ξενοφώντος του Αγίου Όρους στα στενά της Στεμνίτσας, μετά από έναν εξαιρετικό πανηγυρικό εσπερινό |
έργο Δ. Τσόκου, Εθνικό Ιστορικό Μουσείο |
Ανήμερα της γιορτής του, τραυματισμένος άφησε σαν σήμερα πριν από 187 χρόνια, από τραυματισμό στο στρατόπεδό του στο Κερατσίνι, αφού κοινώνησε, ο μεγαλοφυέστερος ίσως στρατηγός του 1821, αθυρόστομος και θεοσεβούμενος ταυτόχρονα, αδικημένος και ταλαιπωρημένος, ο Γεώργιος Καραϊσκάκης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου