28

 Έλληνας μαχητής, Καλπάκι 
(αρχείο 2012)

Μια συνηθισμένη νύχτα, το ξημέρωμα που πλησίαζε, σε επιφυλακή ωστόσο από πληροφορίες προηγούμενων ημερών και των αρμόδιων υπηρεσιών, μέσα στο κρύο της Πίνδου. Και στις 5.30 το πρωί οι πρώτοι στρατιώτες αντιλαμβάνονται:

Ο πρώτος Έλληνας νεκρός σε ένα φυλάκιο εκείνο το πρωινό δε σκεφτόταν να γίνει ήρωας αλλά το κρύο, την οικογένεια πίσω...Όπως τόσοι και τόσοι απλοί άνθρωποι της εποχής εκείνης που βρέθηκαν από μια δύσκολη ζωή σε μια δυσχερέστατη περίσταση- πόλεμος!
Τιμής ένεκεν... σιωπή...
Ζήτω η πατρίδα μας,
Ζήτω το έθνος,
Ζήτω η 28η Οκτωβρίου 1940,
έστω κι αν ήταν η αρχή της τραγωδίας που σημάδεψε την Ελλάδα για αρκετά χρόνια.
*

Έργο Χ. Μποκόρου (πηγή)

Για τους νεκρούς που έπεσαν και βρίσκονται στα χώματα της Βορείου Ηπείρου ένα κερί, ένα καντήλι ανάβουν όλα αυτά τα χρόνια με υπομονή και σεβασμό (υπό δυσμενείς συνθήκες πολλές φορές) άνθρωποι όπως ο Γιώργος Μπάκος στους Βουλιαράτες (τον γνώρισα) ή η Ερμιόνη Πρίγκου στη Χειμάρρα. Δείτε εδώ.

*
(Διαβάστε και την περσινή σχετική με την επέτειο  ανάρτηση από τη σχολική μας γιορτή)