Χριστούγεννα

      Παραμονή της εορτής των Χριστουγέννων: "ἡ γλυκύτατη καὶ συγκινητικωτάτη, καὶ διὰ τοῦτο ἀνέκαθεν ἐθεωρήθη ὡς οἰκογενειακὴ κατ’ ἐξοχὴν ἑορτή", σύμφωνα με τον ΒΥΖΑΝΤΙΝΟ (ψευδώνυμο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, Εφημερίς 25-12-1887).

Παπαδιαμάντης Αλέξανδρος, 1906

Με ένα διήγημα του Σκιαθίτη κοσμοκαλόγερου ας προετοιμαστούμε 

για τη νύχτα αυτή και τη μεγάλη εορτή (πατήστε για να το διαβάσετε) : 

Στο Χριστό στο κάστρο.

Στο Χριστό στο κάστρο, Σκιάθος

Και μαζί με τις ευχές ένα ποιητικό αντιχάρισμα :

Νά ’μουν τοῦ σταύλου ἕν’ ἄχυρο, ἕνα φτωχὸ κομμάτι,

τὴν ὥρα π’ ἄνοιξ’ ὁ Χριστὸς στὸν ἥλιο του τὸ μάτι!

Νὰ ’δῶ τὴν πρώτη του ματιὰ καὶ τὸ χαμόγελό του,

τὸ στέμμα τῶν ἀκτίνων του γύρω στὸ μέτωπό του,

νὰ λάμψω ἀπὸ τὴ λάμψη του κι ἐγὼ σὰ διαμαντάκι,

κι ἀπὸ τὴ θεία του πνοὴ νὰ γίνω λουλουδάκι 

Κωστής Παλαμάς 

*

Κι ήρθες! Δεν ήρθες μ’ αστροπέλεκα
και με βροντές και καταιγίδα.
Ήρθες σαν αύρα, σαν πνοή, σαν φως,
σαν ορθρινή δροσοσταλίδα.

Γ. Βερίτης

*

Ενα άλλο βράδυ τον άκουσα να κλαίει δίπλα. Χτύπησα την πόρτα και μπήκα. Μου 'δειξε πάνω στο κομοδίνο ένα μικρό ξύλινο σταυρό. «Είδες - μου λέει - γεννήθηκε η ευσπλαχνία». Εσκυψα τότε το κεφάλι κι έκλαψα κι εγώ.

Γιατί θα περνούσαν αιώνες και αιώνες και δε θα 'χαμε να πούμε τίποτα ωραιότερο απ' αυτό.

Τάσος Λειβαδίτης  (1983)