Διακοπές α΄

Μπάνια, ιώδιο, αύρα θαλασσινή...

            Οι διακοπές έχουν την έννοια της ξεκούρασης, της χαλάρωσης, της απόδρασης από τα συνηθισμένα, της περιπέτειας, της εξερεύνησης, της αλλαγής παραστάσεων και άλλα πολλά... για τον καθένα κάτι διαφορετικό, για κάποιους όλα μαζί σε διαφορετική ποσοτική/ποιοτική μίξη. 

Κυπαρίσσι (Παραλία) με την ακρόπολη των αρχαίων Κυφάντων

           Για αρχή μια μεγάλη και κουραστική διαδρομή στην Πελοπόννησο με στόχο το Κυπαρίσσι Λακωνίας, ένα απομονωμένο χωριό, με σχετικά δύσκολη πρόσβαση (πιο εύκολη απ΄όσο ακούγεται), το οποίο βρίσκεται σε μηδενική απόσταση από τη θάλασσα και οι οικισμοί του (Παραλία/Μώλος, Μητρόπολη, Βρύση) μοιάζουν με νησί στη στεριά! Από Αθήνα, Σπάρτη, περιπλάνηση στο μυθικό Μυστρά (με πολλά, μάλλον φυτεμένα, κυπαρίσσια στις υπώρειες του λόφου, για τις ψυχές που έζησαν και έσβησαν εκεί και, κυρίως, για όλους όσους ξεκίνησαν με τον αυτοκράτορα πρώην δεσπότη του Μυστρά, Κωνσταντίνο ΙΑ΄ Παλαιολόγο, για να πέσουν σε άλλα τείχη ελληνικά, της Βασιλεύουσας). 

Περίβλεπτος στο Μυστρά

Η ακρόπολη/κάστρο του Μυστρά κατοπτεύει την κοιλάδα του Ευρώτα

            Παραλίες πεντακάθαρες, βαθιές και δροσερές, σχεδόν ιδιωτικές, σπίτια αρχοντικά με βουκαμβίλιες, μονοπάτια που συνταιριάζουν αρώματα βοτάνων, παφλασμό κυμάτων στα βράχια, πράσινο του πεύκου και κίτρινο ξερόχορτων, άσπρα-γκρι σύννεφα το μούχρωμα και το υπέροχο μπλε της θάλασσας και του ουρανού. 

Από το υπέροχο μονοπάτι προς Αη Γιώργη, αριστερά το Κυπαρίσσι

Παραλία Αγίας Κυριακής (πανηγυρίζει σήμερα), στο βάθος το Κυπαρίσσι

            Επιστροφή από τα ορεινά, γιδόστρατες (πολλλλλλλά κατσίκια σε Λακωνία και Αρκαδία τελικά!), με πολύ θυμάρι, ρίγανη, φασκόμηλο, ρείκι, κάπαρη, τερεβινθιές (κοκκορεβυθιές), χαρουπιές, πεύκα και πιο πάνω έλατα...Γέρικες ελιές-έργα τέχνης, εγκαταλελειμμένα αλώνια και βαθμίδες/πεζούλες που έτρεφαν παλιά τα χωριά, νεοκλασικά σχολεία (Κυπαρίσσι), πιθανώς με χρήματα των ξενιτεμένων...

          Αρκαδία, κατάληξη στον εκπλητικό όρμο Φωκιανού (και ιστορικό: το Σεπτέμβριο του 1948 βυθίστηκε εκεί καΐκι με πολεμοφόδια για το ΔΣΕ Πελοποννήσου), την ωραιότερη παραλία-απάνεμο λιμάνι, μια φυσική αγκάλη με κρυστάλλινα ήσυχα βαθιά νερά. Δεν τη χορταίνεις...  

Προσπάθεια πανοραμικής λήψης (η παραλία αδικείται!)

Ο μισός Φωκιανός, τι χρώματα, τι υπέροχα νερά!

Λάρισα Άργους

      Και μετά Πούλιθρα (μαρτυρικές στροφές) με τα νοικοκυρεμένα αρχοντόσπιτα, Λεωνίδιο, παραλιακή Κυνουρία (Τυρός κλπ.) και Άργος (με το θαυμάσιο κάστρο της Λάρισας- στόχο για επόμενη εξερεύνηση), Κόρινθος, Κλεινόν Άστυ με την ωραιότερη πρώτη εικόνα για όσους έρχονται από Πελοπόννησο, τον ιερό λόφο της Ακροπόλεως μπροστά τους. 

Επιστροφή στην πόλη

                  

  
       Θα μπορούσε κανείς να γκρινιάξει για πολλά (έλλειψη στρατηγικής για τον τουρισμό και αντίστοιχης κατεύθυνσης του πληθυσμού, προβληματικό οδικό δίκτυο και σήμανση, μαρασμός επαρχίας και των λιγοστών κατοίκων της που με λίγη βοήθεια θα μπορούσαν να κάνουν θαύματα, σκουπίδια στις παραλίες και τους δρόμους -και απόρριψή τους εν κινήσει από οδηγούς!), αλλά τα αφήνουμε για μιαν άλλη φορά. Είναι κρίμα, όμως, να ζούμε σε μια υπέροχη χώρα που μας δίνει τόσα πολλά και να μην τα αξιοποιούμε προς όφελός μας τελικά...