Γιάννης Ρίτσος : εργοβιογραφία

        Παρουσιάσαμε στην τάξη στοιχεία της εργοβιογραφίας του ποιητή της Ρωμιοσύνης Γ. Ρίτσου, μελοποιημένα κάποια ποιήματά του και απόπειρες εξεικόνισής τους. Η παρουσίαση είχε ως βάση την εργασία που  συνέταξε η μαθήτρια Α.Σ, εμπλουτίστηκε (με εικόνες, επιπλέον στοιχεία, ποιήματα/ στίχους και μελοποιήσεις). Στην παρουσίαση που θα βρείτε εδώ λείπουν τα αρχεία ήχου, κάποια έργα των μαθητών.  Μπορείτε, όμως, να δείτε τα υπόλοιπα στοιχεία. Η παρουσίαση έχει κατατμηθεί σε τρία μέρη:

Εργοβιογραφία Γ. Ρίτσου (α΄ μέρος)

Εργοβιογραφία Γ. Ρίτσου (β΄ μέρος)

& Τα δεκαοκτώ λιανοτράγουδα της πικρής πατρίδας

(πατώντας στην εικόνα θα μεταβείτε στο α΄ μέρος της παρουσίασης)

Το ύφος είναι ο άνθρωπος

        ... είχε πει ο κόμης Buffon. Ασκήσεις ύφους, λοιπόν:  με πόσους διαφορετικούς τρόπους μπορεί να ειπωθεί μια ιστορία (ως προς την έκταση, τον πομπό, το στόχο της επικοινωνίας, τηνευρηματικότητα, τη φαντασία, τη μόρφωση, την ψυχολογική κατάσταση και τόσες άλλες παραμέτρους) ;

Ρ. Κενό (1903-1976)

         Απόσπασμα του ομώνυμου βιβλίου του Ρεϊμόν Κενό (που εκδόθηκε το 1947, αλλά η μετάφρασή του και  προσαρμογή στα ελληνικά το καθιστά και σήμερα διασκεδαστικό και ενδιαφέρον) διαβάσαμε στο εγχειρίδιο Ν. Γλώσσας της Β΄γυμνασίου. Τα παιδιά δημιούργησαν τα δικά τους κείμενα, αλλά - επηρεασμένα από το παράδειγμα του βιβλίου- έγραψαν παραλλαγές κειμένων παρόμοιου ύφους. Για έμπνευση και για όσους ενδιαφέρουν και άλλα παραδείγματα από τον Κενό, ας παραθέσουμε μερικές από τις 99 παραλλαγές, από κάποιες μόνο την αρχή  (3 αντικαταστάθηκαν από τον Έλληνα μεταφραστή Αχιλλέα Κυριακίδη, καθώς στάθηκε αδύνατο να μεταφερθούν ατα ελληνικά). Όποιος θέλει και μπορεί, ας τις συνεχίσει... Από τις εκδόσεις ύψιλον (1984).

*

Αρνήσεις

Δεν επρόκειτο ούτε για καράβι, ούτε για αεροπλάνο, αλλά για ένα μεταφορικό μέσο ξηράς. Δεν ήταν ούτε πρωί, ούτε βράδυ, αλλά μεσημέρι. Δεν ήταν ούτε μωρό, ούτε γέρος, αλλά ένας νεαρός. Δεν ήταν ούτε κορδέλα, ούτε σπάγκος, αλλά μια πλεξούδα. Δεν ήταν ούτε πομπή , ούτε τσακωμός, αλλά ένας συνωστισμός. Δεν ήταν ούτε αξιαγάπητος, ούτε κακός, αλλά στριμμένος. Δεν ήταν ούτε αλήθεια, ούτε ψέμα, αλλά μια πρόφαση. Δεν ήταν ούτε όρθιος, ούτε ξαπλωμένος, αλλά κάποιος που ήθελε να καθίσει. Δεν ήταν ούτε την παραμονή, ούτε την επαύριο, αλλά την ίδια μέρα. Δεν ήταν ούτε στο σταθμό του Βορρά, ούτε στο σταθμό της Λυόν, αλλά στο σταθμό Σαιν Λαζάρ . Δεν ήταν ούτε συγγενής, ούτε άγνωστος, αλλά ένας φίλος. Δεν ήταν ούτε βρισιά, ούτε κοροϊδία, αλλά μια ενδυματολογική συμβουλή.

Δελτίο Τύπου

Στο καινούργιο του μυθιστόρημα, που είναι κι αυτό γραμμένο με το γνωστό του μπρίο, ο διάσημος συγγραφέας Χ, στον οποίο οφείλουμε τόσα και τόσα αριστουργήματα , φέρνει στο προσκήνιο μόνο καλοσχεδιασμένους χαρακτήρες, που δρουν σε μια ατμόσφαιρα καθημερινή και γνώριμη σε όλους, μικρούς και μεγάλους. Η δράση ξετυλίγεται γύρω απ' τη συνάντηση σ' ένα λεωφορείο του ήρωα αυτής της ιστορίας μ' ένα πρόσωπο αρκετά αινιγματικό που τσακώνεται με τον πρώτο τυχόντα. Στο τελευταίο επεισόδιο του έργου, βρίσκουμε αυτό το μυστηριώδες άτομο να ακούει με τεράστια προσοχή τις συμβουλές ενός φίλου, μαιτρ στο θέμα της κομψότητας. Το σύνολο δίνει μια μαγευτική εντύπωση που ο Χ επεξεργάστηκε με μια σπανία ευδαιμονία.

  

Δεκαπεντασύλλαβο

Μια μέρα βρέθηκα κι εγώ στο S το λεωφορείο

κι αμέσως παρατήρησα ένα νεαρό γελοίο.

Είχε τον πιο μακρύ λαιμό που είχα δει ποτέ μου

κι επάνω στο κεφάλι του (τι ήταν εκείνο, Θεέ μου;)

ένα καπέλο μαλακό μ' ένα πλεχτό κορδόνι

ολόγυρα. Στα ξαφνικά, τον βλέπω να μαλώνει

μ' έναν πολίτη που 'δειχνε αρκετά πρεσβύτερός του

λέγοντας πως τον έσπρωχνε, καθώς στεκόταν μπρός του.

Τον κατηγόρησε άδικα πως τό 'κανε επίτη-

δες ήταν κι άλλοι βιαστικοί για να γυρίσουν σπίτι

ανέβαιναν στο λεωφορείο πού γινόταν πήχτρα

και δεν τούς αποθάρρυνε του εισπράκτορα η σφυρίχτρα.

Πάνω όμως που θ' αρπάζονταν, την κοπανάει στη ζούλα,

πάει και στρογγυλοκάθεται σε μια αδειανή θεσούλα.

Γυρίζοντας αργότερα απ' το ίδιο δρομολόγιο,

ποιον βλέπω κάτω απ' του σταθμού το μέγα ωρολόγιο;

Τον ίδιο, τον κακάσχημο, παρέα μ' έναν άλλο,

που τού 'λεγε: «Το άνοιγμα του πέτου σου είν' μεγάλο». 

Και μερικά για να τα συνεχίσετε: 

Τηλεγραφικό

ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΦΙΣΚΑ ΣΤΟΠ ΝΕΑΡΟΣ ΜΑΚΡΥΛΑΙΜΗΣ ΚΑΠΕΛΟ

ΠΛΕΞΟΥΔΑ ΤΣΑΚΩΝΕΤΑΙ ΑΓΝΩΣΤΟ ΣΥΝΕΠΙΒΑΤΗ

ΑΝΕΥ ΠΡΟΦΑΝΟΥΣ ΛΟΓΟΥ ΣΤΟΠ...

Τραγούδι

Στο λεωφορείο το μεσημέρ'

- και δεν σάς κάνω τον εξπέρ -

γυρνώντας σπίτι',

βλέπω στο διάδρομο στητό

ένα γελοί-

ένα γελοί-

ένα γελοίο νεαρό...

Εσωτερικοί Μονόλογοι

Το λεωφορείο κατέφθασε γεμάτο μέχρι επάνω. -Aχ να μην το

χάσω - ευτυχώς, έχει ακόμα μια θέση για μένα...

Θεατρικό

ΠΡΑΞΗ ΠΡΩΤΗ

Σκηνή Πρώτη

(Στην πίσω πλατφόρμα ενός λεωφορείου S, μια μέρα, γύρω στό

μεσημέρι).

ΕΙΣΠΡΑΚΤΩΡ: 'στήριαααα!

(Οι επιβάτες τού δίνουν τα χρήματα).

Σκηνή Δεύτερη

(Το λεωφορείο σταματά).

ΕΙΣΠΡΑΚΤΩΡ: Προχωρήστε στο διάδρομο να κατέβει ο κόσμος.

Δώστε μια θέση στην κυρία. Πλήρες! Ντριλίν,

ντριλίν, ντριλίν...

Διευκρινιστικό

Σ' ένα λεωφορείο (και να μη γίνει σύγχυση με το: Εσένα λέω, φορείο!), παρατήρησα (και όχι παρατύρισα) έναν τύπο μ' ένα (και όχι τυπωμένα) καπέλο στολισμένο με (και όχι καπέλο στολής μένομε)... 

Σονέτο  

(η πρώτη 4στιχη στροφή)

Ένας φτωχοταλαίπωρος, που θύμιζεν απάχη,
μ' ένα καπέλο παρδαλό και με λαιμό μακρύ,
περίμενε- τι βάσανο!- στη στάση ένα πρωί,
νά'ρθει το λεωφορείο του για να ριχτεί στη μάχη. [...]    

1821

 Επετειακή ανάρτηση για τη διπλή γιορτή της  
Εθνικής μας Παλιγγενεσίας


Ανδριάντας Γέρου του Μοριά,
του Στρατηγού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη

στην Αθήνα (απ΄ όπου και η φωτογραφία) και το Ναύπλιο,
βραβευμένο έργο του Λ. Σώχου,

(με περικεφαλαία παρά τη θέληση του καλλιτέχνη, γεγονός που σημείωσε στο εσωτερικό της- 
 κατόπιν γενικής απαίτησης υπέκυψε...)

με επιγραφή εγχάρακτη:

ΕΦΙΠΠΟΣ ΧΩΡΕΙ

ΓΕΝΝΑΙΕ ΣΤΡΑΤΗΓΕ 

ΑΝΑ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝAΣ

ΔΙΔΑΣΚΩΝ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ 

ΠΩΣ ΟΙ ΔΟΥΛΟΙ ΓΙΝΟΝΤΑΙ 

ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ

* 
 Επίσκεψη στο ιστορικό θωρακισμένο καταδρομικό ("θωρηκτό")  
Γεώργιος Αβέρωφ

Πολύ ενδιαφέρουσα ξενάγηση, πληροφορίες και εικόνες 
(δεν επιτρέπονται οι φωτό στο εσωτερικό)
ειδικά από τα διαμερίσματα κυβερνήτη και ναυάρχου.

Ανεβαίνοντας στο πλοίο, στην πλώρη

Το ιστορικότερο πλοίο του
Πολεμικού μας Ναυτικού

καμπανάκι έξω από το παρεκκλήσι

 Στην ιστοσελίδα του Μουσείου δείτε εικόνες (και εικονική ξενάγηση) 
και τα εκπαιδευτικά φυλλάδια.

Πολύ  κοντά, στη στεριά όμως, μια αθηναϊκή τριήρης (Ολυμπιάς)

και το εξίσου ιστορικό -θρυλικό- Βέλος

*
Και την ίδια στιγμή μια εικόνα από τη συμβολή της 
Πολεμικής μας Αεροπορίας στην παρέλαση!

ελικοφόρα...

*
Χρόνια πολλά στην Πατρίδα μας ! 
Με μια εικόνα από τα παλιά αναγνωστικά

από το αλφαβητάριο  των Γιανέλλη- Σακκά- Γραμμματόπουλου,
μιας άλλης εποχής
(εκδ. ΝΣ Λιβάνη, 1993)

Ημέρα ποίησης 2014

Γιατί να υπάρχει μία ημέρα ποίησης; Δημιουργία, "ποίηση", ομορφιά δεν θα μπορούσε να είναι κάθε μέρα; Ή έστω ψήγματα ποίησης δεν μπορούμε να βρούμε σε κάθε στιγμή της ζωής; 

Αυτό κάναμε στην τάξη μας για τη σημερινή ημέρα: χωρίς πολλά πολλά (είχαμε και μαθήματα άλλα) έπρεπε να τιμήσουμε κάπως την ημέρα. Είχαμε εδώ και καποιες μέρες να επιλέξουμε δυο-τρεις στίχους που μας συγκινούν, μας αρέσουν, μας εκφράζουν. Σήμερα πολύ γρήγορα τους γράψαμε σε χρωματιστά χαρτιά (μαζί με τον ποιητή και τα αρχικά μας!), τα στολίσαμε λίγο ζωγραφικά και τα κολλήσαμε σε χαρτί σαν λουλούδια ποιητικά - εαρινή ισημερία χθες! Ημερομηνία, τμήμα και τα διαβάσαμε και δυνατά! Και του χρόνου καλύτερα!
 Ενδεικτικά μερικά μόνο (δεν είναι δυνατόν να ανέβουν όλα- μην παρεξηγηθεί κανείς, δε βγήκαν όλες καλές οι φωτό!):

Ένα υπέροχο καλλιγράφημα (Α.Σ.) :
Ἀγάπη μεῖνε στὴν καρδιὰ

Διγενής : φετινό ποίημα

ο ποιητής (Γ. Σεφέρης) ενσωματώνει στο ποίημά του
αρχαίο ποιητή (Ευριπίδη)!

Α. Κάλβος : Εις Σάμον...

Σαχτούρης... (Β.Τ.)

ζωγραφικό στολίδι της Ν.Σ. από το πεζό (ανάγνωσμα ΟΙ ΗΜΙΟΝΗΓΟΙ)
του κορυφαίου ποιητή μας  Ο.Ελύτη (Άξιον εστί) : "Αλλά κάτεχε ότι μονάχα κείνος 
που παλεύει το σκοτάδι μέσα του, θά' χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο..."

Κ.Π. Καβάφης (από Α.Τ. και Μ.Σ.- με καλλιγράφημα)

βαθιά λυρικός Καρυωτάκης (από Ι.Τ.)

Καίρια λόγια ποιητών ή απλώς ενδιαφέροντα...

*

Ένα ενδιαφέρον ποιητικό παιχνιδάκι - θα το οργανώσουμε και στην τάξη κάποια φορά!

φτιάξε το ποίημά σου...

με στίχους άλλων ποιητών!

(Έπαιξα κι εγώ και μου άρεσε πολύ.)

Εαρινή ισημερία

χρώματα...

Καλοκαιρινές σχεδόν οι μέρες αυτές του Μαρτίου- 

και σήμερα η πρώτη επίσημη μέρα της Άνοιξης.

κι αρώματα...

 Ελληνικό φως, λαμπερό, 

γαλάζιο του ουρανού στον ιερό Βράχο

(αστρονομικώς η ισημερία το απόγευμα στις 18:57 ώρα Ελλάδος)

Δημιουργική γραφή: κείμενα και περιεχόμενα

     Τη φετινή χρόνια με όλα τα τμήματα της Β΄ γυμνασίου με τα οποία συνεργαζόμαστε στο μάθημα των Κειμένων Νεοελληνικής Λογοτεχνίας εξασκηθήκαμε σε διάφορες μορφές δημιουργικής γραφής, με αφορμή το μάθημά μας. Ξεκινώντας  το μάθημα είπαμε να ρίξουμε μια ματιά στα περιεχόμενα, τους τίτλους των κειμένων και με πέντε από αυτούς- χωρίς να έχουμε διαβάσει, φυσικά,  τα κείμενα- να συντάξουμε ένα δικό μας κείμενο με τη φαντασία μας. Στην αρχή τα παιδιά το θεώρησαν πολύ δύσκολο να συνδυάσουν δεδομένους τίτλους ως φράσεις δικού τους κειμένου. Στην πορεία, όμως, τα αποτελέσματα υπήρξαν εντυπωσιακά. Μερικοί προσπάθησαν να αξιοποιήσουν στο κείμενό τους όσο το δυνατόν περισσότερους. Ακολουθεί ενδεικτικά η εξαιρετική προσπάθεια της Φ.Μ. (με έντονους χαρακτήρες οι τίτλοι που αξιοποίησε). Μπράβο σε όλα τα παιδιά!

*

      Φέτος το καλοκαίρι δεν έμεινα σχεδόν καθόλου στην Αθήνα. Πηγαίναμε από περιοχή σε περιοχή και περάσαμε από πολλές χαλασμένες γειτονιές, δυστυχώς. Τις θυμόμουν μες στη ζωντάνια και τη χαρά , τώρα δεν ξέρω τι έγινε.
     Κάθε Κυριακή ήμασταν στη θάλασσα, γιατί ήταν επιθυμία της μάνας μου.Μια άλλη επιθυμία της ήταν να διαβάσω το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ - πολύ ωραίο βιβλίο! Θα μου μείνει αξέχαστη η βραδιά του Καραγκιόζη, ο οποίος είναι το ελληνικό θέατρο σκιών. Αυτό το είδαμε στο Αίγιο, λίγες μέρες πριν το μνημόσυνο του θείου μου του Βασίλη, που έγινε στ' άσπρο ξωκκλήσι του Αγίου Βασιλείου του Νέου. Επειδή είχα απορία, ρώτησα τη μητέρα μου τι συμβαίνει, όταν πεθαίνει ένα παιδί. Επειδή δεν ήξερε, μου είπε να πάω να ρωτήσω τον παπά, αλλά ντρεπόμουν και εγώ δεν πήγα. 
      Μετά πήγαμε όλη η οικογένειά μου να επισκεφτούμε τη γιαγιά μου στο Ναύπλιο, που φτιάχνει πολύ νόστιμο γλυκό του κουταλιού. Εκεί είδα και την τοπική ομάδα να παίζει αγώνα ποδοσφαίρου. Την άλλη μέρα ζήτησα από τον μπαμπάκα μου να με πάει σε ένα σόου (θέαμα) που είχε τον τίτλο "Άνθρωποι και δελφίνια".
     "Επιτέλους, γυρίσαμε στην Αθήνα!" , είπα όταν γυρίσαμε σπίτι. Σε λίγο άρχιζαν τα σχολεία. Μόλις μπήκα στην πολυκατοικία, είδα τρία γράμματα για μένα. Φανταστείτε χαρά! Τα δύο γράμματα ήταν της Χαράς (από την κατασκήνωση) και ένα της Κωνσταντίνας με αναμνήσεις της από τη Γερμανία.     Την άλλη μέρα η μητέρα μου με έβαλε να κάνω επανάληψη. Γιατί; Είπε πως πρέπει να είμαι προετοιμασμένη για το σχολείο.Όταν άνοιξα το βιβλίο των Μαθηματικών, είδα πως τα περισσότερα τα είχαμε κάνει στην έκτη δημοτικού και αναφώνησα : "Νά'σαι καλά, δάσκαλε". Ύστερα άνοιξα το βιβλίο της Ιστορίας : πρώτα το μάθημα για τη μάχη στις Θερμοπύλες και μετά για την καταστροφή των Ψαρών.
       Έφτασε η μέρα του αγιασμού. Ξύπνησα χαρούμενη, αλλά με τη σκέψη ότι θα είμαι και πάλι στο σχολείο σκοτείνιασε το πρόσωπό μου. Μ' αυτά και μ' αυτά φτάσαμε σήμερα 18.9.2013 να σας γράφω αυτό το κείμενο...

Δημιουργική γραφή: εικαστική απόδοση

Ποίησης συνέχεια, δεδομένου ότι και η 21η Μαρτίου (προς το τέλος αυτής της εβδομάδας) είναι ημέρα Ποίησης, λίγο μετά την εαρινή ισημερία, την πρώτη μέρα της άνοιξης.

Ένα από τα πρώτα ποιήματα της φετινής χρονιάς, το Πίνοντας ήλιο κορινθιακό του Ο. Ελύτη, το αποδώσαμε και εικαστικά με συνεικόνες (το κολάζ, κατά τον Ελύτη), ομαδικά και πάλι.
Ωραίες εικόνες!

Πίνοντας ήλιο κορινθιακό

 

 Διαβάζοντας τα μάρμαρα

Δρασκελίζοντας αμπέλια θάλασσες

Σημαδεύοντας με το καμάκι

Ένα τάμα ψάρι που γλιστρά

Βρήκα τα φύλλα που ο ψαλμός του ήλιου αποστηθίζει

Πίνω νερό κόβω καρπό

 Χώνω το χέρι μου στις φυλλωσιές του ανέμου

Οι λεμονιές αρδεύουνε τη γύρη της καλοκαιριάς

 Τα πράσινα πουλιά σκίζουν τα όνειρά μου

Φεύγω με μια ματιά

Ματιά πλατιά όπου ο κόσμος ξαναγίνεται
Όμορφος από την αρχή στα μέτρα της καρδιάς.

 

(δείτε και μια ανάρτηση για την ίδια την Αρχαία Κόρινθο.)

Λαβύρινθοι...

      Πριν από λίγο καιρό στα Κείμενα, με αφορμή το ποίημα του Τίτου Πατρίκιου "Η ιστορία του λαβύρινθου",  μιλήσαμε στην τάξη για τη μυθική μέθοδο, πώς ένας μύθος γνωστός και αγαπητός συμπλέκεται ποιητικά με τη σύγχρονη εποχή. Το ποίημα είναι αυτό.
      Ακούσαμε τον ίδιο τον ποιητή να το απαγγέλλει, ταξιδέψαμε στη Μινωική εποχή, θυμηθήκαμε το μύθο του Μινώταυρου και του Θησέα, είδαμε πώς απεικονίστηκε σε κεραμικά αγγεία και ψηφιδωτά, ανακαλύψαμε τα σύμβολα και τα αποκωδικοποιήσαμε- το Μίνωα, το Θησέα, το λαβύρινθο- χαρακτηρίσαμε τους πρωταγωνιστές, σχολιάσαμε τους θύτες και τα θύματα και προβληματιστήκαμε. Η πραγματικότητα που παρουσιάζει ο ποιητής δεν είναι καθόλου ωραιοποιημένη, αντίθετα αναγνωρίζουμε τη διάψευση των προσδοκιών. Αναρωτηθήκαμε :
-Ποιοι είναι οι σύγχρονοι λαβύρινθοι;
-Βρίσκονται μόνο έξω ή και μέσα μας;

σύγχρονοι λαβύρινθοι
(έγινε ζωντανά στην τάξη με ιδεοθύελλα στο wordle)

-Μινώταυρος γεννιέσαι ή γίνεσαι; Και η ευθύνη ποια;
-Η ανθρωποθυσία είναι κυριολεκτική μόνο ή και με λέξεις; 
-Ποιοι κινδυνεύουν και γιατί;
-Το παλιό δράμα επαναλαμβάνεται; Πολιτισμός, ανθρωπιά επικρατούν;
      Εξεικονίσαμε κάποια συμπεράσματά μας...

Θησέας :
 σε άσπρο φόντο και αισιόδοξα χρώματα

Μινώταυρος: σκοτεινό φόντο και ένταση

*

      Από την ποιητική συλλογή του Τ. Πατρίκιου  "Η Πύλη των λεόντων" (2002) παραθέτουμε και το ομώνυμο ποίημα, που μιλά για έναν άλλο "λαβύρινθο", μια άλλη "παγίδα":

Η Πύλη των Λεόντων

Τα λιοντάρια είχαν χαθεί από χρόνια
ούτε ένα δεν βρισκόταν σ’ όλη την Ελλάδα
ή μάλλον ένα μοναχικό, κυνηγημένο,
κάπου είχε κρυφτεί στην Πελοπόννησο
χωρίς ν’ απειλεί πια κανέναν
ώσπου το σκότωσε κι αυτό ο Ηρακλής.
Ωστόσο η θύμηση των λιονταριών
ποτέ δεν έπαψε να τρομάζει
τρόμαζε η εικόνα τους σε θυρεούς και ασπίδες
τρόμαζε τ’ ομοίωμά τους στα μνημεία των μαχών
τρόμαζε η ανάγλυφη μορφή τους
στο πέτρινο υπέρθυρο της πύλης.
Τρομάζει πάντα το βαρύ μας παρελθόν
τρομάζει η αφήγηση όσων έχουν συμβεί
καθώς τη χαράζει η γραφή στο υπέρθυρο
της πύλης που καθημερινά διαβαίνουμε.

Ρινόκερος

Albrecht Dürer, Ρινόκερος (1515)

     Στο μάθημα της Νεοελληνικής γλώσσας Β΄ γυμνασίου, διαβάσαμε το κείμενο με τίτλο Ρινοκερίτις, ένα χρονογράφημα για την αναισθησία των Νεοελλήνων και τον παραλογισμό που διακρίνει τη συμπεριφορά τους στο δημόσιο χώρο (αλλά και γενικότερα). Αφορμή για συζήτηση... Το κείμενο εμπνεύστηκε τον τίτλο και το θέμα από το θεατρικό έργο "Ο ρινόκερος" (1959) του γαλλορουμάνου συγγραφέα του θεάτρου του παραλόγου, Ευγένιου Ιονέσκο (1909-1994). 

    Ο ήρωας του έργου, Μπερανζέ, παρακολουθεί σε μια γαλλική επαρχιακή πόλη τη μεταμόρφωση των συντοπιτών του  σε παχύδερμα, ρινόκερους. Ο ίδιος μόνος αντιστέκεται και καταβάλλει το τίμημα, μοιάζει ο παράλογος. Αναφωνεί στο τέλος : Ενάντια σ’ όλον τον κόσμο! Θα υπερασπίσω τον εαυτόν μου ενάντια σ’ όλο τον κόσμο… δεν θα καθίσω με σταυρωμένα χέρια, θα πολεμήσω… Είμαι ο τελευταίος άνθρωπος… και μέχρι να ‘ρθεί το τέλος θα παραμείνω άνθρωπος! Οχι δεν θα συνθηκολογήσω! Δεν θα γίνω σαν κι εσάς!